ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΑΚΙ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ  

ΤΕΤΑΡΤΗ 15/6, 11.00

Λέμε ένα μεγάλο "δεν πάει άλλο", στην κυβέρνηση, την τρόικα, τους τοκογλύφους δανειστές,  το πολιτικό σύστημα της διαπλοκής, της χρεωκοπίας, της ατιμωρησίας. Το τεράστιο χρέος δεν είναι του λαού.

Το νέο Μνημόνιο (Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα) δεν πρέπει να περάσει. Δεν έχουν καμία νομιμοποίηση, η κυβέρνηση και αυτή η Βουλή, να οδηγήσουν το λαό στην εξαθλίωση και την χώρα στο γενικό ξεπούλημα.

Στις 15/6, ημέρα Γενικής Απεργίας, όλη η κοινωνία πρέπει να είναι στους δρόμους και στις πλατείες, δίνοντας μια κρίσιμη μάχη για αξιοπρέπεια, δικαιώματα, δημοκρατία, ελευθερία.

Καλούμε τους πολίτες του Άργους σε συγκέντρωση την Τετάρτη 15/6 και ώρα 11.00, στο θεατράκι της πλατείας.

Το θεατράκι της πλατείας παραμένει χώρος συγκέντρωσης, συζητήσεων και δράσεων καθημερινά μετά τις 20.00.

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΑΡΓΟΥΣ    13/06/2011

Αγανακτισμένοι στο Άργος - Πρώτη μέρα, 28/5/2011

“Aπ’ αγκάθι βγαίνει ρόδο”, λέει η παροιμία και είναι σοφή.

Δυο, τρεις, άντε πέντε, νέοι, λίγο facebook και το Άργος έγινε “πόλη”, απέκτησε “πολίτες”. 

Αυτό που έγινε απόψε στο θεατράκι του Άργους, μόνο όσοι πιστεύουν στα θαύματα μπορούσαν να το φανταστούν.

Ένας τόπος -από τους πολλούς- που δηλητηριάζει με τα αγκάθια του, χρόνια τώρα, κάθε κοινωνική και πολιτική δράση. 

Ένας τόπος -από τους πολλούς- όπου τα άτομα «δεν πιστεύουν σε τίποτα, δεν ελπίζουν σε τίποτα γιατί είναι σκλαβωμένα».

Ένας τόπος -από τους πολλούς- όπου ψάχνεις τους φίλους, τους συνοδοιπόρους, τους συντρόφους, τους συμπολίτες, τους συνανθρώπους και δεν τους βρίσκεις, όχι γιατί δεν υπάρχουν, αλλά γιατί η κατάθλιψη τους έχει σκεπάσει, αυτό το μέρος, γέννησε λαϊκή συνέλευση!!!

Ναι πολίτες (ελπίζω) και όχι άτομα, του μέλλοντος. Απόψε, για μια βραδιά, ίσως μοναδική, ίσως όμως και για πρώτη από πολλές -η ιστορία θα δείξει-,  ένα -από τα πολλά- μέρη που γεννούσαν εδώ και χρόνια διχόνοια, απογοήτευση, σκοταδισμό, εκδημοκρατισμένο φασισμό, απέκτησε πολίτες. Συμπολίτες. 

Δυο, τρεις, άντε πέντε, νέοι, τίναξαν στον αέρα το πέπλο του θανάτου και μας κάνανε περήφανους που ήμασταν και μεις εκεί.

Λόγος μεστός, απλός, γνήσιος, απενοχοποιημένος, κατανοητός.

Λόγος καρδιάς αλλά και μυαλού.

Αν θέλετε, λόγος μυαλού, που περνάει από την καρδιά.

Λόγος χειραφετημένος, σοφός, κυρίως, λόγος πολιτικός. Βαθεία πολιτικός. Λόγος μακράν από τον κοινότοπο των από-κομμάτων.

Λόγος ενωτικός. Λόγος λογικός. Λόγος από αυτούς που …και θεοί πείθονται.

Και δίπλα στους νέους, άλλοι νέοι και μεγαλύτεροι και … συζητήσαμε, παιδιά του μέλλοντος.

Συζητήσαμε. Πού; Στο Άργος. Ναι, συζητήσαμε παιδιά. Που; Στο Άργος.

Γι αυτό αν σας πουν ότι δεν γίνονται θαύματα, μην το πιστέψετε παιδιά. Θαύματα γίνονται. Έγινε σήμερα στο Άργος.  300 άτομα έγιναν πολίτες και συζητήσαμε πολιτικά στο Άργος.

Δεν φοβόμαστε πια, ελπίζουμε, είμαστε -επιτέλους- ελεύθεροι.

Να συνεχίσουμε να συζητάμε παιδιά. Να είμαστε εκεί και να συζητάμε. Να διαφωνούμε, αλλά να είμαστε εκεί και να συζητάμε. Να μην «συζητούν» άλλοι για μας. Ακόμη και αν οι άλλοι είναι από «μας». Κανένας δε γεννιέται κακός. Όλοι και όλα ξεκινούν με τις καλύτερες προθέσεις. Η έλλειψη ελέγχου της εξουσίας φθείρει, την εξουσία. 

Καλή συνέχεια παιδιά. Μην το χαλάσουμε.. αμέσως τουλάχιστον, ας το κρατήσουμε εκεί, στην επικοινωνία, στη ζύμωση, στη συζήτηση.  Γνώρισα τουλάχιστον 5 νέους φίλους απόψε. Δεν το χάνω το έργο με τίποτα! Πέντε φίλους σένα βράδυ; Που; στο Άργος; Και δεν είναι αυτό θαύμα;

Δεν θέλω τίποτα άλλο, παρά συμπολίτες, ομαδικά όνειρα, «ψωμί κι αλάτι».

Σπύρος Καχριμάνης

Περι βολέματος λόγος...

      Η Κυριακή είναι πια παρελθόν. Ο θόρυβος όμως των χιλιάδων διαδηλωτών μένει ακόμα στα αυτιά μας, στα αυτιά τους... Για αυτό φροντίζουν οι "αγανακτισμένοι" σε όλη την Ελλάδα που όλες αυτές τις ημέρες δίνουν το παρόν μαζικά, με σθένος και επιμονή σε όλες τις πλατείες τις χώρας. Οι κατσαρόλες τους κάνουν έναν θόρυβο τέτοιο ικανό να αγγίξει και τον πλέον δύσπιστο. Είμαστε ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ και ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ είναι το μήνυμά τους.
      Η πλατεία συντάγματος και εκατοντάδες άλλες σε όλη την Ευρώπη δίνουν το στίγμα. Μπροστάρηδες σε όλο αυτό η νέα γενιά. Ναι, αυτοί οι απολιτίκ ιντερνετάκηδες. Οι καναπεδάτοι, οι τεμπέληδες που εργάζονται part time, όταν δεν είναι άνεργοι, για 560 ευρώ. Αυτοί οι τεντιμπόηδες που προτιμούν να γεμίζουν τις πλατείες από το να πίνουν ήσυχα και σιωπηλά το καφεδάκι τους. Μαζί τους και οι μεγαλύτερες γενιές. Οι βολεμένοι, οι χορτάτοι, οι απαθείς. Οι κοιμώμενοι ντε! Αφήνουν τις καλά οργανωμένες υπηρεσίες που εργάζονται, τις επιχειρήσεις τους που ευδοκιμούν, τα νοικοκυριά της αφθονίας, τον εργασιακό τους παράδεισο και ενώνουν τις φωνές τους στο Σύνταγμα και αλλού. Μαζί και οι μεγαλοσυνταξιούχοι των 400, 500 άντε 700 ευρώ. Απορρίπτουν τις ανέσεις και τις κοινωνικές παροχές που τους προσφέρει η πολιτεία σε συνδυασμό με την πρότυπη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ρισκάροντας παράλληλα να επιβαρύνουν κι άλλο την υγεία τους και κατά συνέπεια το Εθνικό Σύστημα Υγείας με την συμμετοχή τους στο κίνημα. Εκεί και χιλιάδες φοιτητές, μαθητές, παιδιά όλων των ηλικιών. Παράγωγα του άριστου ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος ξεχνούν τις αξίες με τις οποίες γαλουχούνται καθημερινώς και αντιδρούν και αυτά! Αντιστέκονται στο λαμπρό μέλλον που τους ετοιμάζουν!
      Μα καλά που ήταν όλοι αυτοί τόσα χρόνια; Γιατί τώρα; Μήπως "ξεβολεύτηκαν" για αυτό αντιδρούν; Στην Ελλάδα μάθαμε να ζούμε με τα απαραίτητα και συχνά χωρίς αυτά και το βαφτίσαμε βόλεμα. Τα στοιχειώδη έγιναν βόλεμα. Οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες ζωής - ύπαρξης σε ένα κράτος, σε μία κοινωνία έγιναν βόλεμα. Η απλή απαίτηση  για εργασία, υγεία, ασφάλεια έγιναν βόλεμα. Η ανάγκη για εξυπηρέτηση, υποστήριξη και προσφορά εκ μέρους της πολιτείας έγινε βόλεμα. Έτσι μας έμαθαν. Για τα θεμελιώδη πήραν σαν αντάλλαγμα την σιωπή μας. Εξαγόρασαν την απάθειά μας. Μας οδήγησαν στην πλήρη αδιαφορία για τον πλησίον, για το κοινωνικό σύνολο. Βάλαμε υποθήκη τον κοινωνικό ιστό και τις αξίες μας. Όλα αυτά μέχρι σήμερα.
      Ειλικρινά δεν έχει σημασία πια ήταν η αφορμή. Το σημαντικό είναι ότι ο λαός, οι πολίτες αυτής της χώρας αφυπνίστηκαν. Και το έκαναν αυτό με έναν τρόπο τέτοιο ώστε δεν μπορεί πλέον κανένας να το αγνοήσει ή να το υποβαθμίσει. Είναι τέτοια η δυναμική αυτού του κινήματος που θέτει τις βάσεις για ουσιαστικές αλλαγές στο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό.
      Οι αλλαγές που συντελούνται είναι διαρκείς και δραματικές, χωρίς κανένας να γνωρίζει την αντίδραση του συστήματος σε όλο αυτό. Μένει μόνο να την δούμε. Γιατί θα υπάρξει. Να είστε σίγουροι ότι θα υπάρξει. Οι μηχανισμοί αυτοσυντήρησής του είναι ήδη σε λειτουργία. Όμως τώρα οι καταστάσεις είναι διαφορετικές. Ο κόσμος είναι ψυλλιασμένος, αποφασισμένος και ενωμένος όσο ποτέ. Έχει να αντιπαρατάξει χρόνια πίεσης, εκμετάλλευσης, αγανάκτησης και πολιτικές προτάσεις που ζυμώνονται στους κύκλους του κινήματος μέρες τώρα. Η δύναμή μας είναι δεδομένη. Τώρα την γνωρίζουμε. Την γνωρίζουν και αυτοί. Αυτό είναι που φοβούνται!
     

Το πρώτο ψήφισμα της λαϊκής συνέλευσης του Άργους

      Εδώ και λίγες μέρες καταφέραμε να σπάσουμε την κατήφεια, τον φόβο και την απομόνωση. Εκατοντάδες πολίτες του Άργους βρεθήκαμε στο θεατράκι της πλατείας και με απόλυτα δημοκρατικό τρόπο ανοίξαμε ένα διαρκή διάλογο για το μέλλον το δικό μας και της χώρας. Είμαστε κομμάτι κι εμείς του πανελλαδικού κινήματος των "αγανακτισμένων" . Βιώνουμε την δραματική χειροτέρευση των όρων ζωής, την εξόντωση των ονείρων και των προοπτικών των νέων ανθρώπων, τον καταιγισμό άδικων μέτρων, το ξεπούλημα της χώρας. Νιώθουμε ότι δεν μπορεί να είμαστε άλλο θεατές ενός έργου που οδηγεί στην κοινωνική καταστροφή. Λέμε ένα μεγάλο "δεν πάει άλλο" , στην κυβέρνηση, την τρόϊκα, τους τοκογλύφους δανειστές, το πολιτικό σύστημα της διαπλοκής, της χρεωκοπίας, της ατιμωρησίας.
      Το τεράστιο χρέος δεν είναι του λαού.
      Καλούμε τους πολίτες του Άργους να συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις της πλατείας. Να τη μετατρέψουμε σε μία πλατεία, συνάντησης, γιορτής, συντονισμού, αγώνα.

Διαδικασίες Συνελεύσεων

"Αγανακτισμένοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ"

      Το κίνημα των αγανακτισμένων είναι γεμάτο με ανθρώπους που παλεύουν για το μέλλον των παιδιών τους και το δικό τους. Είναι απέναντι στον παγκόσμιο αυτό σύστημα και τον στόχο της πλήρους εξαθλίωσης χωρών και ανθρώπων. Άνθρωποι κάθε είδους που ενώνουν τις αγωνίες, τις ελπίδες, τις φωνές τους και διεκδηκούν.
      Υπάρχουν όμως και κάποιοι "αγανακτισμένοι" που δεν παλεύουν για το μέλλον αλλά για το τώρα, δεν παλεύουν για το αύριο αλλά για το σήμερα.Μία λέξη τους χαρακτηρίζει. Απόγνωση..
      Δεν είναι όμως κάτι μακρινό, κάτι που απλά γνωρίζουμε την υπαρξή του χωρίς να το αισθανόμαστε. Είναι δίπλα μας, μας αγγίζει. Διαδηλώνει και διαμαρτύρεται μαζί μας. Επαφίεται σε μας να διεκδικήσουμε το δικαίωμά του στην ζωή, ισότητα και αξιοκρατία. Το δικαίωμα να μπορεί να παρέχει στην οικογένειά του τα προς το ζην. Οι άνθρωποι αυτοί είναι το μέλλον που μας επιφυλάσουν. Είναι η κατάσταση χιλιάδων συμπολιτών μας που σκοπός τους είναι να γίνουν εκατομμύρια. Σε αυτό είμαστε απέναντι. Σε αυτούς τους συνανθρώπους μας όμως πρέπει να σταθούμε τώρα δίπλα τους. Να ακούσουμε τις κραυγές τους, να τους δώσουμε ελπίδα, να τους στηρίξουμε.
      Μέσα σε αυτούς και ο Θ.Κ. Ένας από μας. Κομμάτι αυτής της κοινωνίας, ένας απο τους αγανακτισμένους. Η μάλλον καλύτερα εξαγριωμένος. Παρείσακτος για το σύστημα. Πλεόνασμα. Για υποστήριξη βέβαια από κρατικούς φορείς ούτε λόγος. Η κρατική πρόνεια στην Ελλάδα είναι απλά μία ένοια. Μα μήπως οι τοπικοί φορείς ευαισθητοποιήθηκαν από τις εκλήσεις του; Τι και αν μία πενταμελής οικογένεια κινδυνεύει να μείνει στο δρόμο. Η απάντηση ίδια. Ε και; Πλέον είναι συνηθισμένο και μέσα στα επόμενα χρόνια θα γίνει κυρίαρχο. Τώρα λοιπόν πρέπει να αντιδράσουμε. Τώρα να εναντιωθούμε σε όλα αυτά, να διεκδικήσουμε το τώρα για αυτούς ανθρώπους, το αύριο για μας το μέλλον για τα παιδιά μας.
      Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κρίση θεσμών και αξιών. Οι κυβερνόντες και η τρόϊκα ανάμεσα στο μνημόνιο, τους πολύπλοκους οικονομικούς όρους και τα σχέδια ολοκήρωτικής εκμετάλευσης χωρών και των πόρων τους δεν αναφέρουν πουθενά την λέξη άνθρωπος. Έχουν προσπαθήσει και καταφέρει να απαξιώσουν την ανθρώπινη ύπαρξη. Την θέση των ανθρώπων έχουν πάρει καταναλωτές, φτηνό εργατικό δυναμικό, επιχειρηματίες, άνεργοι κτλ. Για άνθρωπο ούτε λόγος. Αυτό πετύχαν, να μας πάρουν την ανθρωπιά μας. Το ενδοιαφέρον για τον συνάνθρωπο, την αλληλεγγύη. Χάσαμε την ουσία. Ότι δεν μας άγγιζε, ότι ήταν μακριά από μας το αγνοούσαμε. Δεν μας απασχολούσε. Ο ωχαδερφισμός πήρε την θέση του ενδοιαφέροντος για τον πλησίον. Αυτό εκμεταλεύτηκαν.
      Δεν είμαστε αγανακτισμένοι. Είμαστε αγανακτισμένοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος του κινηματος αυτού. Συνάσπισε ανθρώπους, πολίτες, ψυχές απέναντι σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση εναντίον όχι μόνο της ελληνικής κοινωνίας αλλά της πανευρωπαϊκής. Αυτό δεν είναι διατεθημένοι να το αφίσουν να εξελιχθεί. Σκοπός τους είναι να το διασπάσουν. Θα τεσταριστούν λοιπόν οι αντοχές μας. Οι κοινωνικοί δεσμοί που αναπτύσονται. Ας αρχίσουμε να ενδοιαφερόμαστε για τον συνάνθρωπο έμπρακτα. Ας γίνουν αυτοί το κίνητρο για την συνέχιση της προσπάθειας. Ας γίνουμε πάλι άνθρωποι...
     

Υ.Γ. Εντός των επόμενων ημερών ο Θ.Κ. μαζί με την οικογένειά του πετάγεται στο δρόμο. Όποιος επιθυμεί να  προσφέρει οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια μπορεί να το κάνει χρησιμοποιώντας τον λογαριασμο : GR20 0964 7000 0000 0088 2976 290 Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Για περισσότερες πληροφορίες 6993438174

WIN – LOSE GAMES

Είναι ένας όρος των λεγόμενων Μαθηματικών Παιγνίων του κλάδου της Στατιστικής Επιστήμης.
Τι σημαίνει ;
Πρόκειται για ένα «παιχνίδι», μεταξύ δύο ατόμων έστω Α και Β όπου όποια και να είναι η έκβαση αυτού του «παιχνιδιού» πάντα ο Α θα νικά και θα καταλήγει σε καλύτερη κατάσταση από πριν και πάντα ο Β θα χάνει και θα ζημιώνεται.
Η εύλογη απορία που γεννιέται είναι: Που κολλάει αυτή η θεωρία με όλα όσα βιώνουμε στην εποχή του Δ.Ν.Τ. ;
Ποίοι είναι οι “παίχτες”;
Από τη μία πλευρά το διεθνές σύστημα τοκογλυφίας – Τραπεζίτες και από την άλλη ο Ελληνικός Λαός.
Δυστυχώς η δωσίλογη και προδοτική κυβέρνηση μας, μας έχει εμπλέξει σε δύο τέτοια «παιχνίδια»…

WIN – LOSE GAME 1 : ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Αυτή η κατάπτυστη και παράνομη Διεθνής Σύμβαση η οποία μας έχει “κάτσει” στο σβέρκο εδώ και ένα χρόνο.
Αυτή η Δανειακή διευκόλυνση της παγκόσμιας οικονομίας για την “Σωτηρία” της Ελληνικής Οικονομίας.
Γιατί θεωρείται Win-Lose Game;
Αυτό το Δάνειο των 110 Δις Ευρώ που υποτίθεται ότι μας το έδωσαν για να σωθούμε το αποπληρώνουμε με χρυσό επιτόκιο που κυμαίνεται από 5,5 έως 7 % !
Σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής έχουμε συμφωνήσει την παραίτηση μας από κάθε ασυλία από τη κρατική μας περιουσίας ώστε τα χρωστούμενα να τα αποπληρώσουμε σε “είδος” !
Είναι προφανές λοιπόν εάν δεν κριθεί σήμερα, ΑΚΥΡΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ η σύμβαση αυτή, όπως και να έχει νικητής θα είναι η Διεθνής Τοκογλυφία και χαμένος ο Ελληνικός Λαός αφού, ή θα είναι χρεωμένος εσαεί ή θα αναγκαστεί να εκχωρήσει σημαντικό κομμάτι της Εθνικής του Κυριαρχίας..

WIN – LOSE GAME 2 : ΕΥΡΩ Ή ΔΡΑΧΜΗ ;
Εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα και δεν είναι τόσο απλό να αναπτυχθούν στα πλαίσια του παρόντος άρθρου.
Συνοπτικά και όσο το δυνατόν πιο απλά λοιπόν έχουμε:
Το Σενάριο εντός Ευρώ προβλέπει είτε τη συνέχιση της ακολουθούμενης έως τώρα αδιέξοδης οικονομικής πολιτικής είτε το «κούρεμα» του χρέους με παράλληλο περαιτέρω «κούρεμα» του βιοτικού μας επιπέδου και συνέχιση δανειοδότησης από τις ίδιες πηγές που μας δανείζουν με τα ληστρικά τους επιτόκια.
Το Σενάριο της Δραχμής προβλέπει την άφεση του νέου μας νομίσματος στις «ορέξεις» των αγορών την υποτίμησή του κατά 60-70 % εντός λίγων ημερών και ταυτόχρονα καμία προστασία των καταθέσεών μας..
Από την άλλη όμως υπάρχουν οι πολιτικές εκείνες που μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση είτε με Ευρώ είτε με Δραχμή. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρεθούν οι πατριώτες που θα λειτουργούν προς το συμφέρον των πολιτών και θα τις εφαρμόσουν .
Γίνεται απόλυτα κατανοητό λοιπόν ότι στόχος τους εντός και εκτός των «Τειχών» είναι να οδηγήσουν το μεγαλύτερο τμήμα του Ελληνικού Λαού στην οικονομική εξαθλίωση . .

Το ρητορικό ερώτημα που γεννιέται από τα ανωτέρω είναι ένα…

ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ;

Υ.Γ. Η απάντηση στις πλατείες όλης της χώρας…

Φάνης Αθανασόπουλος
Οικονομολόγος – Ασφαλιστικός Σύμβουλος

Το Ημερολόγιο του Jeffrey...

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

                Το σαββατοκύριακο που πέρασε ξέφυγα λίγο από την καθημερινότητα. Η μαμά κανόνισε και πήγα μια πολύ ωραία βόλτα στα Καλάβρυτα με ελικόπτερο! Λέει πως από εδώ και πέρα έτσι θα μετακινούμαι για να συνηθίζω γιατί ίσως χρειαστεί μια μέρα να με πάρει και από τη βουλή. Έτσι έγινε στην Αργεντινή κάποτε. Εγώ δεν το θυμάμαι, θα ήμουν μικρός, αλλά για να το λέει η μαμά θα έχει συμβεί. Επισκέφτηκα όλα τα ιστορικά μνημεία της περιοχής αλλά η μαμά ξέχασε μαζί με τους 2000 φρουρούς να στείλει κι ένα ξεναγό κι έτσι δεν κατάλαβα πολλά πράγματα.

                Θέλω να σου εξομολογηθώ πώς είμαι λίγο θυμωμένος με τον Αντώνη. Του προτείνω εδώ και καιρό να παίξουμε ένα καινούριο παιχνίδι, την συγκυβέρνηση αλλά αυτός επιμένει στις κουμπάρες και στους καουμπόηδες και ινδιάνους. Νομίζω πως θα το προτείνω στον καινούριο μου φίλο το Γιώργο και θα δεχτεί. Αλλιώς υπάρχει πάντα η Ντόρα που θέλει αλλά με  τρομάζει ο μπαμπάς της. Ακόμα θυμάμαι τη μαμά να με απειλεί με τη φωτογραφία του  όταν δεν έτρωγα το φαγητό μου.

                Έξω από τη βουλή συνεχίζουν να μαζεύονται παιδάκια με τους γονείς τους. Πολλά κάνουν κατασκήνωση, τραγουδάνε και μιλάνε μεταξύ τους. Θα ήθελα πολύ να βγω ένα απόγευμα μαζί τους αλλά η μαμά αρνείται κατηγορηματικά. Ουφ κατάφερα και το έγραψα! Τέλος πάντων ας την ακούσω, ας διαβάσω καλά τα μνημόνιά μου και ελπίζω να τηρήσει την υπόσχεση της. Αυτό το καλοκαίρι ποδήλατο χωρίς βοηθητικές. Γιουπιιιιιιιιιιιιιιιι!

Καληνύχτα,

Jeffrey

Αγανακτησμένοι στο Άργος μέρα τρίτη...

      Τρίτη μέρα συγκέντρωσης στο Άργος με λιγότερο κόσμο δυστυχώς, αλλά με την ίδια ζωντάνια και μαχητικότητα. Άλλωστε όταν κάποιος έχει απόφασίσει να αγωνιστεί τότε δεν μπορεί να πτοείται από οτιδήποτε. Σκοπός είναι η αφύπνιση του κόσμου, η ανατροπή του μνημονίου και του συστήματος. Σε αυτόν τον αγώνα χρόνος για χαλάρωση δεν υπάρχει. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή έστω και αν μείνουμε λίγοι. Η φωνή μας πρέπει να συνεχίσει να ακούγεται. Καμία μεγάλη αφύπνιση λαού στη πορεία της ιστορίας δεν έγινε εξ αρχής μαζικά ούτε χωρίς μία πρώτη σπίθα.
      Εμείς είμαστε η σπίθα λοιπόν. Οι λίγοι. Όσο και αν σε όλη την Ελλάδα διαδηλώνει εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος. Χρειάζονται όλοι. Τα εκκατομύρια  των ανθρώπων που ζουν σε αυτή την χώρα και δεν έχουν αντιληφθεί την κατάσταση στην οποία μας οδηγούν αλλά και όσοι φοβούνται ή έχουν χάσει την ελπίδα τους να βγουν μαζικά στους δρόμους, τις πλατείες, να ΑΦΥΠΝΙΣΤΟΥΝ...Χρειάζεται πρώτα όμως εμείς ο αρχικός πυρήνας να κάνουμε την υπέρβαση. Έτσι γινόταν πάντα, έτσι πρέπει να γίνει και τώρα. Με συνέπεια, πείσμα και πίστη σε αυτό το πρωτοφανές κίνημα να είμαστε εκεί! Κάθε μέρα! Συνεπείς με τον ευατό μας και τους άλλους. Θα γνωρίζει τότε ο καθένας όταν νιώσει να βουλιάζει από το βάρος που τον καλούν να σηκώσει, όταν νιώσει πως η αγανάκτηση τον πλημηρίζει πως δεν είναι μόνος. Πως σε εκείνη την πλατεία υπάρχει κόσμος σαν κι αυτόν, αγανακτησμένος, οργισμένος έτοιμος να διεκδικήσει για αυτόν αλλά κυρίως μαζί με αυτόν το μέλλον του, το μέλλον μας..
      Έτσι και χθες η  λαϊκή συνέλευση σχηματίστηκε μα αυτήν την φορά ακόμα πιο γόνιμη η συζήτηση. Αυτή η πλατφόρμα συνενόησης και διαλόγου δείχνει να αποκτά στέρεες βάσεις αλλά και να εξελίσεται. Τέθηκαν προτάσεις σκέψεις για περισσότερη οργάνωση και δράση. Προέκυψαν φυσικά, απλά χωρίς βία, μέσα από τον διάλογο. Είναι φανερό πως όλο αυτό με αργά μα σταθερά βήματα παίρνει μορφή και δημιουργείται μία μαγιά-βάση για την συνέχεια.
      Συνέχεια λοιπόν και σήμερα με τις προτάσεις μας, τις αποφάσεις και τις κατσαρόλες μας! Ίδιο σημείο, ίδια ώρα μα με την ελπίδα να είμαστε περισσότεροι. Είμαστε εκεί και σας περιμένουμε...


Υ.Γ. Το μέγεθος της απάτης είναι τεράστιο.Παρακολουθήστε μία ενδοιαφέρουσα ανάλυση...

3 video από την συγκέντρωση των αγανακτησμένων στο Άργος

Αγανακτησμένοι μέρα δεύτερη...

      Δεύτερη συγκέντωση σήμερα στος Άργος, Άρχισε και αυτή δηλά και σιγά σιγά κλημακωνόταν όσο περνούσε η ώρα. Πολίτες σε δράση. Με λόγο άκρως πολιτικό μα κομματικά αχρωμάτιστο. Αυτή είναι και η ουσία αυτών των συνελεύσεων άλλωστε πέραν της διαμαρτυρίας που εκφράζει ως κίνηση.
      Αν είναι κάτι που φανερά έχει προκύψει όλες αυτές τις μέρες με τις συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, είναι πως υπάρχει έλλειμα δημοκρατίας και αυτό φαίνεται από την δημιουργία αυτών των λαϊκών συνελεύσεων. Χωρίς καμία συνενόηση σε όλη την Ελλάδα στείνονται τέτοιες συνελεύσεις! Απίστευτό! Τελικά έχουμε άμεση ανάγκη από περισσότερη δημοκρατία. Οι πολίτες παίρνουν τον λόγο, καταθέτουν απόψεις, συνδιαλέγονται, ενημερόνονται, απαιτούν..Πόσο σημαντικό είναι αυτό δεν το αντιλαμβάνεται κανείς μέχρι να το ζήσει. Νίωθεις ενεργός πολίτης, αφυπνισμένος, ζωντανός!
      Και πάλι ο κόσμος ήταν εκεί. Όσοι συμμετείχαν το Σάββατο αλλά και καινούργια πρόσωπα, έδωσαν πνοή και νόημα σε όλο αυτό. Η συζήτηση πιο ζωηρή, πιο ουσιώδης λες και ο κόσμος συνηθίζει σιγά σιγά το μοτίβο αυτό, ανοίγεται θέτει προβληματισμούς και στηλιτεύει. Απόψεις πολλές, λόγοι συγκινησιακά φορτισμένοι, αγανάκτηση, θυμός, θέσεις, διάλογος συνέθεσαν το σκηνικό της δεύτερης αυτής μέρας.
      Συνεχίζουμε λοιπόν με τον ίδιο ζήλο για την δευτέρα αλλά και κάθε μέρα, στο ίδιο μέρος την ίδια ώρα. Θα είμαστε εκεί μέχρι να φύγουν. Εκεί για να τους ενοχλούμε. Εκεί γιατί στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Εκεί γιατί το μέλλον που ονειρευόμαστε είναι στα χέρια μας. Μόνο που έχει βαρύνει από το χρέος και το λίπος της εξουσίας τους. Χρειάζονται χιλιάδες χέρια να το σηκώσουμε και να το κρατήσουμε ψηλά. Η ευχή πάντα η ίδια, αύριο περισσότεροι...

Οδηγός εύρεσης εργασίας

Κάθε μέρα όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι, αναρωτούνται για το αύριο. Ένα αύριο λίγο ζοφερό και απαισιόδοξο. Η γενιά μας (του καναπέ, η γνωστή) κληρονόμησε ένα αβέβαιο μέλλον. Χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Γιατί όπως ξέρουμε το μέλλον το φτιάχνεις, το διεκδικείς, το αποζητάς. Τι γίνεται όμως όταν η διάθεση υπάρχει αλλά μέλλον όχι?!

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Πως  να υπάρξει μέλλον όταν δεν υπάρχει εργασία? (το δουλειά δεν μου αρέσει , παραπέμπει σε δουλεία).  Ευτυχώς, η Ελλάδα μας είναι γεμάτη από νέους που με χαρά τελειώνουν το πανεπιστήμιο, τον ΟΑΕΔ ή το τεχνικό λύκειο και είναι έτοιμοι να ορμήσουν στον εργασιακό στίβο. Βλέπετε το κράτος έχει θέσει τις βάσεις (μέσω του γνωστού επαγγελματικού προγραμματισμού) και έχει φροντίσει να παράγει το κατάλληλο εργατικό δυναμικό για να καλύψει τις ανάγκες της οικονομίας μας.

Μμμμμ κάντε όρεξη……

Έχουμε φτάσει στο σημείο όπου μια τυπική αγγελία εργασίας έχει την μορφή αυτή:

1.       Πτυχίο Α.Ε.Ι.-Α.Τ.Ε.Ι  (4 έτη το ελάχιστο)

2.       Μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών (1 έτος το ελάχιστο)

3.       Διδακτορικό τίτλο σπουδών ή δεύτερο μεταπτυχιακό (1 έτος το ελάχιστο)

4.       5 ή περισσότερα έτη προϋπηρεσίας

5.       Εκπληρωμένες στρατιωτικές υποχρεώσεις (1 έτος)

6.       Άριστη γνώση αγγλικών

7.       Επιθυμητή γνώση Γαλλικών-Ισπανικών κ.α.

8.       Και το καλύτερο ηλικία 25-30 ετών

Αν κάνει κάποιος τα απλά μαθηματικά καταλαβαίνει πως για όλα αυτά τα τυπικά προσόντα, έχει φτάσει ήδη τα 28 και χωρίς να έχει καλύψει την απαιτούμενη  προϋπηρεσία. Με λίγα λόγια είναι αδύνατον!!!!

Πλέον το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα έχει ξεπεράσει τον εαυτό του σε αυτό το θέμα. Και από πάνω υπάρχουν άπειρες ευκαιρίες μαθητείας, γιατί σήμερα τον πληρώνεται ένας νέος για την εργασία που προσφέρει στα 21 του είναι μεγάλη μαλακία.  Οι πιο καταφερτζήδες θα καταλήξουν υπερήφανοι συμβασιούχοι 8μηνης διάρκειας.

Εμπρός λοιπόν νεολαίοι μου, αδράξτε την μέρα, φτιάξτε το μέλλον σας, άφοβα!!!

Υ.Γ. 1) Α, μην ξεχάσω όλα αυτά για 680 ευρώ!!! Ακόμα κάθεστε τεμπέληδες?!

Υ.Γ. 2) Για την κοπέλα που φώναξε σήμερα στο θεατράκι του Άργους.

Μαρία, δεν είσαι μόνη, μην φοβάσαι…

Ευχαριστούμε που αν και κοπέλα είχες τα αρχίδια να φωνάξεις αυτό που θέλει να φωνάξει μια ολόκληρη γενιά.

Πόσο χάρηκα που όλοι οι 40 και άνω βούλωσαν το συγκαταβατικό και πομπώδες στόμα τους!!

ΤΑ ΔΗ.Κ.Α.Ν.Α.

Να γυρίζεις σπίτι σου και να γνωρίζεις ότι δεν παλεύεις μόνος, ότι υπάρχουν άνθρωποι που στέκονται πλαί σου σε αυτή την μάχη είναι ένα συναίσθημα απέριγραπτο που σε κάνει να θες να παλέψεις για κάθε έναν από τους συμπολίτες σου με όλες σου τις δυνάμεις. Μπράβο στους πολίτες του Άργους ακόμα και αυτούς που δεν ήρθαν. Τώρα ξέρουμε υπάρχει ελπίδα και θα την διεκδικήσουμε όλοι μαζί...Σήμερα πιο δυνατά! Όλοι το απόγευμα στην πλατεία του Άργους στο θεατράκι.

Τα ΔΗ.Κ.Α.Ν.Α.

Η Εκκλησία του Δήμου Άργους!!!

      Άργος το πολυδίψιον. Η αρχαιότερη συνεχώς κατοικούμενη πόλη της ευρώπης. Τέτοιες μνήμες έφερε η σημερινή συγκέντρωση στο θεατράκι της κεντρικής πλατείας του αγίου Πέτρου. Θύμησε τον θεσμό της Εκκλησίας του Δήμου στην περίοδο της πόλης Κράτους των Αθηνών. Εκατοντάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν για να εκφράσουν την "αγανάκτησή" τους για το πολιτικό σύστημα, τους πολιτικούς, τα κόμματα και για το ολοκληρωτικό ξεπούλημα του κράτους και της ζωής μας.
      Η αλήθεια είναι κρίνοντας από το παρελθόν ένα τέτοιο εγχείρημα ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Όμως σε περιόδους κρίσης οι άνθρωποι έχουν την τάση να συσπειρώνονται και να αναπτύσονται νέοι ισχυροί δεσμοί κοινωνικής συνοχής τέτοιοι ώστε να μπουν στην άκρη προσωπικές κόντρες, εμπάθιες και συμφέροντα μπροστά στον κοινό σκοπό. Έτσι κι έγινε. Δηλά στην αρχή μα με ζήλο και πάθος στην συνέχεια ένας ένας οι πολίτες του Άργους έδειξαν πως και κριτική σκέψη διαθέτουν, και λόγο ορθό και άποψη έστω και αν δεν υπάρχει πλήρης ταύτιση. Αυτή είναι και η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Όχι της πλασματικής που ζούμε αλλά αυτής που βιώσαμε σήμερα. Της πραγματικά συμμετοχικής. Ίσως αυτή να είναι και η λύση για τις τοπικές κοινωνίες στους δύσκολους καιρούς που έρχονται να ανταπεξέλθουν.
      Δημιουργήθηκε λοιπόν μία μαγιά απαραίτητη για την συνέχιση του αγώνα των ανθρώπων αυτής της χώρας, αυτής της πόλης ενάντια στο σύστημα που σκοπό έχει να μας εξουθενώσει όχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικοπολιτικά. Εδώ είναι και το σημαντικό. Είναι προφανές πως δεν αρέσει σε κανέναν από τους κυβερνόντες και τους ακόλουθούς τους αυτό που γίνεται για αυτό και το αποσιωπούν συστηματικά υποβαθμίζοντάς το ή αγνοώντας το. Γνωρίζουν πως τέτοιες μορφές διαμαρτυρίας, τέτοιες συγκεντρώσεις παράγουν ιδέες, τροφή για σκέψη ενισχύουν την ελπίδα, την αγωνιστηκότητα και μας θέλουν κοιμισμένους, άβουλους χωρίς ελπίδα. Γιατί ο άνθρωπος που δεν προβληματίζεται, δεν ανησυχεί, δεν αγανακτεί, που έχει χάσει και την τελευταία αχτίδα ελπίδας νιώθοντας πως είναι μόνος απέναντι στο θηρίο που λέγεται σύστημα δέχεται οτιδήποτε αδιαμαρτύρητα.
      Όσοι βρέθηκαν λοιπόν στην πλατεία του Άργους σήμερα και βίωσαν αυτό το συναίσθημα, το άνεφ προηγουμένου ελεύθερο συνέρχεσθαι και συνδιαλέγεσθαι, αυτή την ομαδική αγανάκτηση που όμως πεισμώνει και θέτει βάσεις για περαιτέρω αγώνα και προσπάθεια, θα πρέπει να αισθάνονται μία ανακούφιση πως πια δεν είναι μόνοι. Μαζί τους εκατοντάδες άλλοι συμπολίτες τους που μπορούν να γίνουν χιλιάδες. Μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια προβλήματα με αυτούς. Και η δύναμη των ανθρώπων όταν αυτοί ενώνονται έχει αποδείξει η ιστορία, δεν γνωρίζει όρια. Στο χέρι μας είναι λοιπόν. Αν όχι τώρα πότε; Αν όχι εμέις ποιοι; Στο Θεατράκι λοιπόν και αύριο το απόγευμα με την ευχή εμείς όπως και οι ιδεές μας να πολλαπλασιαστούμε! Ήρθαμε για να μείνουμε!

Barcelona vs Manchester United

      Ο Τελικός της μεγαλύτερης διασυλογικής διοργάνωσης έφτασε και σε αυτόν κοντράρονται δύο από τις μεγαλύτερες ομάδες στον πλανήτη. Σήμερα το βράδυ εκάτομμύρια ποδοσφαιρόφιλοι σε όλο τον πλανήτη θα παρακολουθήσουν την αναμέτρηση από καναπέδες, καρέκλες, ντιβάνια, πορτ μπεμπέ, με την συνοδία τις απαραίτητα υλικά για την περίσταση πίτσες, μπύρες, ξυροκάρπια, τσίπς, κοψίδια και ότι τραβάει η όρεξη το καθενός. Μια επανάληψη του τελικού του 2009 λοιπόν; Ή μήπως όχι;
      Στους πάγκους οι ίδιοι προπονητές ενώ και οι περισσότεροι παίχτες που συμμετείχαν το 2009 θα είναι στο γήπεδο και σήμερα. Από την Barcelona λείπουν οι Toure, Anri, Silvinho kai Etoo ενώ από την United ο πολύς Cristiano Ronaldo. Ο τρόπος παιχνιδιού και των δύο ομάδων παραμένει ίδιος. Η μπλαουγκράνα με συνεχές κράτημα της μπάλας ,η πρώτη ομάδα σε κατοχή σε όλη την φετινή διοργάνωση με 68% , με τους κόκκινους διαβόλους να έρχονται δεύτεροι με 62% ! Η διαφορά είναι ότι στα κρίσιμα παιχνίδια αυτό άλλαζε και ο Ferguson άφηνε την πρωτοβουλία στον αντίπαλο επιλέγοντας την τακτική των αντεπιθέσεων.
      Σε αυτόν τον τελικό λοιπόν τα περισσότερα συστατικά του τα γνωρίζουμε ήδη. Το 4-3-3 της Barca  δεν αλλάζει όπως και το παιχνίδι κατοχής. Οι Άγγλοι θα προτιμίσουν να παιξουν κλειστά με τις γραμμές κοντά κλείνοντας τους χώρους και εκμεταλευόμενοι την ταχυδύναμη των Rooney, Nani να χτυπήσουν στην κόντρα. Σκοπός τους θα είναι να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στο πιεστικό παιχνίδι των Ισπανών αλλά και να μειώσουν το ποσοστό κατοχής τους ώστε να ελαχιστοποιήσουν τους κινδύνους και να αποφορτίσουν την πίεση στο δικό τους μισό του γηπέδου. Πόσο εφικτό είναι όμως αυτό;
      Όλα θα παιχτούν στον νευραλγικό χώρο του κέντρου. Όσο κλισέ και να ακούγεται αυτό, όταν παίζεις εναντίον τις καλύτερης τριάδας μέσων στον κόσμο γίνεται απαραίτητο. Από εκεί ξεκινάει το επιθετικό παιχνίδι των Καταλανών, κατευθήνεται η πίεση στον αντίπαλο όταν χάνεται η μπάλα και βγαίνουν οι περισσότερες κάθετες μπαλιές στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας. Ο Sir Alex το γνωρίζει και γι αυτό η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση Anderson, Carrick, Scholes και του μερακλή Giggs είναι πιθανή! Το πρόβλημα είναι ότι οι μέσοι της United αλλά και η ομάδα γενικότερα δεν έχει την σκληράδα της Real ώστε να ζορίσει με το δυνατό - αντιαθλητικό παιχνίδι της τους μέσους της Barcelona και τον Messi όπως έκαναν οι Μαδριλένοι. Ούτε ο Fergi πρόκειται να ανεβάσει τον Ferdinan στα χαφ σε ρόλο Pepe γιατί ξέρει ότι η άμυνα του, που είναι και το μεγάλο του όπλο, θα είναι γυμνή. Τα άκρα με Evra και Valencia ή O' Shea δεν είναι σίγουρα Ramos και Arbeloa για να ανεβαίνουν σε βοήθειες και να ξυλοφορτώνουν τους παίχτες με την μπάλα είτε αυτούς που κάνουν την κίνηση για να βγουν στην πλάτη της άμυνας. Εντάξει ο John ίσως είναι λιγάκι!
      Θα έλεγε λοιπόν κανείς πως το club της Βαρκελόνης έχει μεγάλο προβάδισμα και είναι αλήθεια. Που βασίζονται τότε οι ελπίδες των κόκκινων; Μα στο ασταμάτητο τρέξιμο, το αμυντικό δύδιμο που είναι κατά την άποψη μας το καλύτερο στον κόσμο και στα κενά από τα ανεβάσματα του Alves! Το γνωρίζει αυτό ο Σκωτσέζος και είμαστε σίγουροι ότι τις στιγμές που ανεβαίνει ο βραζιλιάνος έχει δώσει εντολή ένας εκ των Rooney, Nani να γεμίζει πάντα το κενό στην πλάτη του περιμένοντας το κόψιμο της άμυνας και την γρήγορη μπαλιά στον χώρο.
      Τελευταιά ελπίδα της Manchester o Τσίχλας! Αναμφισβήτητα μες τους κορυφαίους τεχνικούς των τελευταίων χρόνων αν όχι ο κορυφαίος. Θα πει κάποιος πως στα κοουτσαρίσματα των τελικών δεν τα πάει και τόσο καλά και δικαιολογημένα αφού ούτε στον τελικό του 1999 ούτε και σε αυτόν του 2007 ήταν καλύτερος. Μάλιστα για να είμαστε δίκαιοι έπρεπε να τους είχε χάσει και τους δύο αν υπήρχε δικαιοσύνη στο ποδόσφαιρο. Όμως ανήκει σε αυτήν την κατηγορία των προπονητών που πέφτουν απ' τον 6ο όροφο και βρίσκουν πορτοφόλι! Κωλόφαρδος πως το λένε! Η τύχη όμως βοηθάει τους ικανούς.
      Οψόμεθα λοιπόν. Σε μερικές ώρες θα ξέρουμε το αποτέλεσμα. Παρεάκι καλό, οι γκόμενες μακριά, άφθονο φαί ποτό τσιπς κτλ και καλή απόλαυση!

Το Ημερολόγιο του Jeffrey...

Αγαπημένο ημερολόγιο,

Πέρασαν αρκετές μέρες που δεν σου έχω γράψει  αλλά δεν έβρισκα χρόνο. Eίμαι πιεσμένος . H μαμά φωνάζει καθημερινά ότι πρέπει να διαβάζω γιατί δε θα πάρω τη 5^η δόση του δανείου και τα φροντιστήρια με τους κυρίους της τρόικας με έχουν εξαντλήσει. Aκόμα και τώρα σου γράφω στα κρυφά. Σε έχω βάλει αγαπημένο μου ημερολόγιο μέσα στο μνημόνιο ώστε αν μπει ξαφνικά η μαμά να την ξεγελάσω.

Ναι δε στο κρύβω είμαι δυστυχισμένος. Πάνε οι ανέμελες μέρες που έκανα ποδήλατο όλη μέρα,κολύμπι και κανό το καλοκαίρι. Περνάμε κρίση λέει η μαμά και πρέπει να φανώ αντάξιος του μπαμπά και του παππού. Να γίνω κι εγώ ένας καλός σοσια- ληστής. Τώρα αυτό θέλει παύλα στη μέση. Αχ  τα ελληνικά πολύ με μπερδεύουν! Γιατί φύγαμε από την αμερική;

Η μόνη μου ευχαρίστηση αγαπημένο μου ημερολόγιο είναι οι συναντήσεις με τον αντώνη. Πολύ καλά τα περνάμε οι δυό μας αν και σήμερα που βρεθήκαμε ο θείος Κάρολος μας έφερε στην παρέα και 3 παιδιά που δεν τα είχα ξαναδεί. Τον αλέξη, την Αλέκα και το Γιώργο. Συμπάθησα περισσότερο το Γιώργο. Νομίζω ότι μπορούμε να τα βρούμε. Τον Αλέξη και την Αλέκα δε θέλω να τους ξαναδώ. Κάνουν συνέχεια φασαρία και μας χαλάνε το παιχνίδι. Άσε που στην αυλή εδώ και 3 μέρες μαζεύονται  πολλά ακάλεστα παιδιά και δε μπορούμε να χαρούμε το παιχνίδι στον ήλιο.

Καλό μου ημερολόγιο νομίζω πως ακούω βήματα….σε αφήνω.

Jeffrey

Το cosmopolitan του αραβικού κόσμου!!!

Κάτι περίεργα πράγματα!!!

Η χρηματοπιστωτική κρίση έπληξε και εξέπληξε τον κόσμο το 2007-2010. Σήμερα στην Ευρώπη και ειδικότερα στην Ελλάδα και στα υπόλοιπα γουρούνια (P.I.G.S.) είναι ακόμα εδώ. Η οικονομική κρίση αυτή ξεκίνησε από την Αμερική το φθινόπωρο του 2007 ως χρηματοπιστωτική κρίση (σημειώστε το χρηματοπιστωτική) και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο έως και σήμερα. Τα αίτια της είναι σύνθετα και πολύπλοκα και κυρίως έχουν να κάνουν με την δημιουργική λογιστική, την λάθος χρήση των τραπεζικών  χρηματοοικονομικών προϊόντων, το ελλιπές θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας επιχειρήσεων και τραπεζών και γενικότερα με την αλαζονική υπόσταση των τραπεζών να δανείζουν άφοβα τους πάντες και τα πάντα. Η κρίση αυτή είναι ένας μηχανισμός διόρθωσης σφάλματος στο καπιταλιστικό σύστημα. Έχει ξαναγίνει και θα ξαναγίνει… Βοηθά να εκτονωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα από την υπέρμετρη διόγκωσή του και να κάνει reboot.

Στην Ελλάδα το 1999 είχαμε την κρίση του Ελληνικού χρηματιστηρίου! Μπούρδες! Η κρίση αυτή αν κοιτάξει κανείς προσεχτικά τις διεθνείς αγορές θα διαπιστώσει πως ήταν για ακόμη μια φορά παγκόσμια! Δυστυχώς όμως για την Ελλάδα, τότε δεν φρόντισε κανείς να προστατέψει τον μέσο επενδυτή και πόσο μάλλον τον απλό μισθωτό-συνταξιούχο από την λούμπα του χρηματιστηρίου. Κάποιοι φρόντισαν να πείσουν τον κόσμο πως εδώ θα βγάλουμε λεφτά!!! Ξαφνικά όλοι μπορούσαν να κερδίζουν χρήματα, φθηνά χωρίς ρίσκο… Όλοι? Δε Νομίζω Τάκη! Πως τα φέρνει η π…….α η ζωή. Και να ‘μαστε πάλι εδώ και πάλι έχουμε κρίση!! Όμως τώρα ανακαλύψαμε ότι όλα τα χρόνια ζούσαμε με δανεικά. Τα δανεικά αυτά μας τα έδιναν οι φίλοι μας στις αγορές αφού έκριναν πως είμαστε ένα τρένο με φούλ τις μηχανές. Είχαμε λιτότητα, μπήκαμε στο Ευρώ και γιατί όχι. Ήμασταν μερακλήδες ρε παιδί μου! Είχαμε το Know How.

Δυστυχώς δεν ξέραμε. Δεν ξέραμε ούτε κομπάρσοι να παίξουμε στο θέατρο του παραλόγου. Αποκαλύφθηκε πως ποτέ δεν ήμασταν παραγωγικοί (και ας δουλεύουν όλοι 12 ώρες τη μέρα), ποτέ δεν ήμασταν σωστοί διαχειριστές των δανείων μας (πώς να γίνουμε αφού ο μισθωτός δεν πήρε φράγκο από αυτά) πως δεν έκανε το τομάρι μας ρε παιδί μου. Αλλά για να μας τιμωρήσουν μας ξαναδάνεισαν, ενώ ξέρουν πως δε θα πάρουν φράγκο πίσω. Και το πιο γελοίο, εμείς δεχτήκαμε να μπούμε σε αυτό το φαύλο κύκλο χρέους χωρίς να τρέχει κάστανο. Ρε κάτι περίεργα που συμβαίνουν γύρω μας….

Καλημέρα Ελλάδα!! Ίσως είναι η πιο κατάλληλη φράση για να περιγράψει κανείς το τι γίνεται λίγο καιρό τώρα στη χώρα μας. Ο κόσμος (οι αγανακτισμένοι) βγήκε στο δρόμο και δεν έκανε τίποτα παραπάνω-δε χρειάστηκε άλλωστε- από το να δηλώσει παρών!!! Επιτέλους είμαστε παρών σε κάτι που μας αφορά.

                                                                                      Ένας Αγανακτισμένος Οικονομολόγος -                                         Αναγνώστης

Πολιτική Παρθενογένεση

      Μετά το πέρας της συνάντησης των πολιτικών αρχηγών σήμερα, προέβησαν όλοι στις καθιερωμένες μεγαλόπρεπες δηλώσεις. Βλέποντας τον κ. Καρατζαφέρη να εξέρχεται του μεγάρου με το γνωστό μειδίαμα στο πρόσωπό του ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα προέβεναι σε κάποιο από τα αγαπημένα του τσιτάτα. Άλλωστε οι λίγο αινιγματικές, λίγο γενικοαφελείς δηλώσεις είναι το φόρτε του. Πίσω από τον μεγαλοεισοδηματία , που διαθέτει περισσότερα ακίνητα και από τον κατάλογο του maison e' decoration, ο γνωστός τηλεβιλιοπώλης-βουλευτής έχοντας καταναλώσει 2 lactoz και 3 tavor για να διατηρήσει το σοβαρό προφίλ που απαιτούσε η περίσταση.
      Ακούγοντας όμως κάποιος τον εν λόγω πολιτικό θα νόμιζε πως είναι φρέσκος στο πολιτικό προσκήνιο. Λογικό αφόύ και ο ίδιος καταβάλει μεγάλες προσπάθειες να απεμπολήσει το παρελθόν του στην Νέα Δημοκρατία. Η αλήθεια είναι πως και αυτός αποτελούσε και αποτελεί γρανάζι του ίδιου σάπιου συστήματος και μάλιστα πολύτιμο αφού οι χαμαιλεοντισμοί του αποτελούν το απαραίτητο κονίαμα για την επιθυμητή "συναίνεση" που απαιτούν οι κερδοσκόποι δανειστές μας. Παίζοντας λοιπόν το γνώριμο σε αυτόν παιχνίδι του λαϊκισμου και γνωρίζοντας ότι σε περιόδους κρίσης η συγκεκριμένη τακτική είναι άκρως αποδοτική, προσπαθεί να εκπληρώσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες παρουσιαζόμενος ως τιμητής της ενότητας και της συναίνεσης.
      Και πάμε στην κυρία Μπακογιάννη. Ειλικρινά θα πρέπει και οι λακ που χρησιμοποιεί να είναι τελευταίας τεχνολογίας (SIEMENS, το πιάσατε το υπονοούμενο έτσι; που λέει και ο παραπάνω) γιατί το μαλλί παρόλο το υψόμετρο ακούνητο! Είπε μεταξύ άλλων σε άπταιστα αγγλικογαλλικογερμανικά και παχιά "σ" : "Επιβεβαιώνεται ότι οι μικροκομματικές λογικές με τις οποίες γαλουχήθηκαν οι γενιές των πολιτικών της μεταπολίτευσης οδηγούν την Ελλάδα στη χρεοκοπία" και επίσης "οι πολιτικές ηγεσίες των δύο τέως μεγάλων κομμάτων αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων, άβουλες και ανίκανες συνάμα, να ανταποκριθούν στο κάλεσμα της ιστορίας". Δεν μπορεί, η εν λόγω κυρία βρίσκεται σε σύγχηση. Ή εμείς λόγω των ψεκασμών, που λέει με κίνδυνο της ζωής του και ο συναγωνιστής Κωνσταντινίδης, έχουμε αρχίσει να αποκτούμε μνήμη χρυσόψαρου ή οι πολιτικοί μας θεωρούν τόσο ζώα. Και επειδή βαλόμαστε πανταχόθεν από χιλιάδες τοξίνες καθημερινά χώρις εμφανείς τουλάχιστον επιπτώσεις πέραν μιάς γενικότερης υπνηλίας, πιστεύω είναι το δεύτερο.
      Το να αναφερθεί κανείς στην συγκεκριμένη οικογένεια και την πορεία της είναι νομίζω περιττό. Μας έχει κυβερνήσει-διοικήσει για πολλές δεκαετίες, και δυστυχώς δείχνει ανθεκτικότητα κατσαρίδας σε πυρινική καταστροφή. Η wanabe πρωθυπουργός θυγάτηρ του πολιτικού μας Ηilander αφού μύρισε τον κρίνο σαν άλλη παναγία προέβει στην αμόλυντο σύλληψη του ΔΥΣΗ πλαισιωμένη από "άφθαρτους" και "νέους" συνεργάτες. Η πανηγυρική συγκέντρωση του κόμματος έμοιαζε με group therapy. Ασθενείς οι ίδια και οι συνεργάτες τις με σοβαρή ψυχική διαταραχή και μία ελαφρά αμνησία που χρήζει κατά την γνώμη μας μακρόχρονης εώς μόνιμης ξεκούρασης και διακοπών στο εξωτερικό με τις "εγκάρδιες" ευχές όλων μας.
      Δυστυχώς η βαθιά κοινωνικοπολιτική και οικονομική κρίση που βιώνουμε προσφέρεται για τέτοιου είδους παρθενογενέσεις, στις οποίες οι παραπάνω πολύπειροι πολιτικάντηδες και πολλοί άλλοι είναι αυθεντίες. Η κρίση γίνεται η κολυμπήθρα του Σιλωάμ στην οποία βαφτίζονται σωρηδόν αυτοί και οι κάθε λογής σφουγγκοκωλάριοι που τους ακολουθολούν. Το κακό για αυτούς; Ο κόσμος ξύπνησε. Άργησε, ζορίστηκε αλλά ξύπνησε. Και όταν είσαι ξύπνιος και το γνωρίζεις δύσκολο να σου πουν ότι όλα αυτά τα ονειρεύτηκες. Τους γνωρίζουμε. Γνωριζουμε το παρελθόν τους, τις απόψεις τους, τα συμφεροντά τους.. Άδικα προσπαθούν λοιπόν. Ο αγανακτισμένος πλέον δεν ξεχνά! Γνωρίζει!

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ...ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ..

Τα άλοθι μιας Γενιάς Κομματικών

 Με ενδοιαφέρον παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες άθρα και λόγους ατόμων που δηλώνουν "συμπάθεια" στο κίνημα των Αγανακτισμένων προσπαθώντας όμως να αναδείξουν την γύμνια του από πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρο.Άλλους που το το θεωρούν υποκεινούμενο και ελεγχόμενο και άλλους που κριτικάρουν ανοιχτά τους συμμετέχοντες λέγοντας πως είναι όλοι αυτοί που βολεύονταν τόσα χρόνια ή μέναν απαθείς απέναντι στις εξελήξεις.
      Ας δούμε όμως ποιοι είναι όλοι αυτοί.Πρόκειται μήπως για τυχαίους πολίτες; Αν κοιτάξουμε προσεκτικά θα αντιληφθούμε ότι πρόκειται για κομματικά στελέχη, μέλη κομματικών ή και φοιτητικών νεολαίων, ευνοήμενοι των μεγάλων κομμάτων κ.λ.π. Θα ρώταγε κάποιος γιατί τέτοιος πόλεμος; Από τους παρατρεχάμενους του Πα.σο.κ. είναι λογικό μιας και είναι υποχρεομένοι να στηρίξουν τις πολιτικές του κόμματος που υποστηρίζουν άλλα και διότι έτσι είναι μαθημένοι και γνωρίζουν παρά την τραγική κατάσταση ότι εκείνοι θα επιπλέυσουν και πάλι όπως ξέρουν, με αξιοκρατικά ΠΑΝΤΑ κριτήρια.
      Οι Νεο-δημοκράτες δεν διαφέρουν από τους προϋγούμενους και φυσικά επιζητώντας και αυτοί την εξουσία δεν θα μπορούσαν παρά να κριτηκάρουν ένα κίνημα που στρέφεται καθαρά και εναντίον τους. Τα κόμματα της Αριστεράς που δεν καταφέρνουν να επικοινωνίσουν μεταξύ τους ενώ ακόμη πιστεύουν ότι οι πορείες και οι διαδηλώσεις είναι τσιφλίκι τους, θίγονται ευθέως από όλο αυτό ενώ ταυτόχρονα καταδικνύεται η ανικανότητά τους. 50000 κόσμος συγκεντώθηκε  μόνο στην Αθήνα αυθόρμητα χωρίς να γίνει το παραμικρό και αυτό δεν χωνεύεται εύκολα. Το Λαός δεν αντέχει την έλειψη κραυγών, ρατσιστικών και εθνικιστικών συνθημάτων αλλά και την ειρηνική συνύπαρξη ανθρώπων όλων των ιδεολογικών στρωμάτων.
      Ποιοί είναι όμως οι Έλληνες "Indignados" ; Μα εμείς! Τα παιδία του καναπέ όπως μας χαρακτήρισαν. Του καναπέ που είναι δανεικός, χρεωμένος..Τα παιδιά που είναι άνεργα ή εργάζονται για 500 ευρώ. Αυτοί που βλέπουν γύρο τους να βασιλεύει η αναξιοκρατία, η διαφθορά, η μετριότητα. Αυτοί που τους στερούν το μέλλον και τους αναγκάζουν να γίνουν σύγχρονοι μετανάστες. Μαζί τους και άλλα κομμάτια της κοινωνίας συμβασιούχοι, συνταξιούχοι, εργαζόμενοι στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα γυναίκες παιδιά.. Όλοι αυτοί χωρίς κομματικούς μανδύες, χωρίς ιδεολογικές ταμπέλες μα με άκρως πολιτική σκέψη. Και αυτό είναι που ενοχλεί.
      Άραγε όλες οι μεγάλες επαναστάσεις-κινήματα είχαν εξαρχής ξεκάθαρο ιδεολογικό υπόβαθρο; Είχαν ηγεσία; ή μήπως είχαν συγκεκριμένα αιτήματα; Η απάντηση είναι ΌΧΙ! Ένα πράγμα είχαν κοινό, την ανάγκη για αλλαγή, θυμό, καταπίεση, οργή, αγανάκτηση...Μέσα όμως από αυτά ζυμώθηκαν και ξεπήδησαν νέες ιδέες, νέοι ηγέτες, καινούργιες προτάσεις, νέα ξεκινήματα. Αυτό είναι που φοβούνται. Για αυτό και η υποβαθμισή του από όλους. Κόμματα ΜΜΕ Συνδικαλιστές Κομματικούς. Φοβούνται το ξεκίνημα, την συσπείρωση του κόσμου, την επιμονή, και πάνω από όλα τις απαιτήσεις και προτάσεις που διατυπώνονται. Γνωρίζουν ότι αν αυτό το κίνημα γιγαντωθεί αυτοί και όλες οι βδέλες του συστήματος όχι μόνο είναι παρελθόν αλλά και κινδυνεύουν να χάσουν τα κεκτημένα δεκαετιών που με τόσο "κόπο" συγκέντρωσαν.
      Να είστε σίγουροι και προτάσεις υπάρχουν και εναλλάκτικες που ακούγονται σιγά σιγά και τις τρέμουν. Λέξεις όπως Λογιστικός Έλεγχος, Απεχθές Χρέος, Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (χωρίς αυτούς φυσικά), Αναθεώρηση του Συντάγματος , Αμεσότερη Δημοκρατία κ.α. Όλα στο χέρι μας είναι. Καμία υποχώρηση κανένας συμβιβασμός.
     Όσο για αυτούς που δεν αντιλαμβάνονται ότι οι καιροί έχουν αλλάξει ας μην ανησυχούν και προβληματίζονται με όλη αυτή την πρωτοφανή αντίδραση. Η ιστορία τους έχει ξεπεράσει, εμείς τους έχουμε ξεπεράσει. Τους είναι δύσκολο να το αντιληφθούν αλλά από δω και στο εξής θα μας βρίσκουν μπροστά τους. Συνεχίστε λοιπόν να ρίχνετε λάσπη, να προβληματίζεστε τάχα. Κύριοι είστε και επίσημα ξεπερασμένοι...