Κάθε μέρα όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι, αναρωτούνται για το αύριο. Ένα αύριο λίγο ζοφερό και απαισιόδοξο. Η γενιά μας (του καναπέ, η γνωστή) κληρονόμησε ένα αβέβαιο μέλλον. Χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Γιατί όπως ξέρουμε το μέλλον το φτιάχνεις, το διεκδικείς, το αποζητάς. Τι γίνεται όμως όταν η διάθεση υπάρχει αλλά μέλλον όχι?!
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Πως να υπάρξει μέλλον όταν δεν υπάρχει εργασία? (το δουλειά δεν μου αρέσει , παραπέμπει σε δουλεία). Ευτυχώς, η Ελλάδα μας είναι γεμάτη από νέους που με χαρά τελειώνουν το πανεπιστήμιο, τον ΟΑΕΔ ή το τεχνικό λύκειο και είναι έτοιμοι να ορμήσουν στον εργασιακό στίβο. Βλέπετε το κράτος έχει θέσει τις βάσεις (μέσω του γνωστού επαγγελματικού προγραμματισμού) και έχει φροντίσει να παράγει το κατάλληλο εργατικό δυναμικό για να καλύψει τις ανάγκες της οικονομίας μας.
Μμμμμ κάντε όρεξη……
Έχουμε φτάσει στο σημείο όπου μια τυπική αγγελία εργασίας έχει την μορφή αυτή:
1. Πτυχίο Α.Ε.Ι.-Α.Τ.Ε.Ι (4 έτη το ελάχιστο)
2. Μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών (1 έτος το ελάχιστο)
3. Διδακτορικό τίτλο σπουδών ή δεύτερο μεταπτυχιακό (1 έτος το ελάχιστο)
4. 5 ή περισσότερα έτη προϋπηρεσίας
5. Εκπληρωμένες στρατιωτικές υποχρεώσεις (1 έτος)
6. Άριστη γνώση αγγλικών
7. Επιθυμητή γνώση Γαλλικών-Ισπανικών κ.α.
8. Και το καλύτερο ηλικία 25-30 ετών
Αν κάνει κάποιος τα απλά μαθηματικά καταλαβαίνει πως για όλα αυτά τα τυπικά προσόντα, έχει φτάσει ήδη τα 28 και χωρίς να έχει καλύψει την απαιτούμενη προϋπηρεσία. Με λίγα λόγια είναι αδύνατον!!!!
Πλέον το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα έχει ξεπεράσει τον εαυτό του σε αυτό το θέμα. Και από πάνω υπάρχουν άπειρες ευκαιρίες μαθητείας, γιατί σήμερα τον πληρώνεται ένας νέος για την εργασία που προσφέρει στα 21 του είναι μεγάλη μαλακία. Οι πιο καταφερτζήδες θα καταλήξουν υπερήφανοι συμβασιούχοι 8μηνης διάρκειας.
Εμπρός λοιπόν νεολαίοι μου, αδράξτε την μέρα, φτιάξτε το μέλλον σας, άφοβα!!!
Υ.Γ. 1) Α, μην ξεχάσω όλα αυτά για 680 ευρώ!!! Ακόμα κάθεστε τεμπέληδες?!
Υ.Γ. 2) Για την κοπέλα που φώναξε σήμερα στο θεατράκι του Άργους.
Μαρία, δεν είσαι μόνη, μην φοβάσαι…
Ευχαριστούμε που αν και κοπέλα είχες τα αρχίδια να φωνάξεις αυτό που θέλει να φωνάξει μια ολόκληρη γενιά.
Πόσο χάρηκα που όλοι οι 40 και άνω βούλωσαν το συγκαταβατικό και πομπώδες στόμα τους!!
Γνώση και εργασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓίνεται συχνά μια σύγχυση ανάμεσα στη γνώση και στην εργασία. Πολλοί άνθρωποι (οι περισσότεροι;) δεν σπουδάζουν αυτό που σχετίζεται με τα ενδιαφέροντα, τις γνώσεις και τις δεξιότητες τους, αλλά με βάση μια πρόβλεψη/επιθυμία επαγγελματικής αποκατάστασης.
Και εκεί αρχίζει το μαρτύριο της «Μαρίας», δηλαδή του κάθε πολίτη που γαλουχήθηκε στη λογική «σπούδασε να βρεις δουλειά» και στη συνέχεια, με 2 πτυχία ένα mba και 3 ξένες γλώσσες, ψάχνει για θέση καθαρίστριας, αλλά βεβαίως δεν βρίσκει. Όμως, αυτό είναι αστοχία. Αστοχία για δύο λόγους, πρώτον διότι αν σπουδάσει κάποιος για να βρει «δουλειά» και όχι για να αποκτήσει γνώση, απλώς την πάτησε και δεύτερον, διότι ας πούμε ότι σπούδασε γιατρός και βγαίνει στην αγορά εργασίας 10 χρόνια μετά από την λήψη της απόφασης για σπουδές, όπου οι συνθήκες της αγοράς εργασίας έχουν αλλάξει και δεν υπάρχει ζήτηση για γιατρούς, τότε, την πάτησε διπλά.
Και όσο είναι ανήλικος φταίνε οι άλλοι (γονείς, σχολείο, κράτος, ο μανάβης της γειτονίας...) , μόλις όμως χειραφετηθεί, η ευθύνη είναι δική του. Μην σας περνάει από το μυαλό ότι αυτό είναι ένα φαινόμενο σημερινό. Όσοι είμαστε στην ελεύθερη αγορά και δεν μπήκαμε στο Δημόσιο, έχουμε τραβήξει και τραβάμε τα ίδια.
Άρα, θα πρότεινα να ξανασκεφτούμε τη διαφορά ανάμεσα στη γνώση, που την αποκτούμε με βάση τις εσωτερικές μας ανάγκες και δεν σταματά στις σπουδές αλλά είναι διά βίου και την επαγγελματική αποκατάσταση. Η επαγγελματική αποκατάσταση, φίλοι μου, έχει σχέση με αυτό που αποκαλούμε, (αναγκαστικά ο όρος στα αγγλικά) self marketing. Κάντε μια έρευνα στο google να δείτε τι είναι αυτό. Επίσης διαβάστε λίγο για το marketing mix.
Εν συντομία θα σας πω τα εξής.
Η επαγγελματική αποκατάσταση, εξαρτάται ακριβώς από τα ίδια κριτήρια που εξαρτώνται η πώληση ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας. Εδώ έρχεται το marketing mix και λέει, ότι πρέπει να εξετάσεις 5 σημεία για έναν επιτυχή σχεδιασμό-πώληση ενός προϊόντος -υπηρεσίας που είναι:
Product (προιόν ή υπηρεσία)
Price (τιμή)
Place (distribution) (τόπος - διανομή)
Promotion (προώθηση)
People (άνθρωποι)
Μερικά σχόλια για τα παραπάνω:
Το προιόν στην περίπτωση του self marketing είμαστε, εμείς. Πρέπει να δούμε λοιπόν αν σαν «προιόν/υπηρεσία» καλύπτουμε ανάγκες. Διότι εμείς μπορεί να ξέρουμε 3 ξένες γλώσσες, αλλά όχι καλά … Ελληνικά. Και η αγορά μπορεί να ζητάει την συγκεκριμένη περίοδο π.χ. καλά Ελληνικά. Προσπαθήστε μέσα από έρευνα να συσχετίσετε και τα υπόλοιπα και θα καταλήξετε σε πολλά χρήσιμα συμπεράσματα, μερικά από τα οποία είναι:
Η γνώση δεν φέρνει οπωσδήποτε επαγγελματική αποκατάσταση.
Η επαγγελματική αποκατάσταση όμως δεν έρχεται χωρίς γνώση.
Η γνώση είναι μια διαρκής -διά βίου- διαδικασία.
Ένα προιόν/υπηρεσία, πρέπει να καλύπτει ανάγκες της αγοράς.
Η αγορά δεν είναι οπωσδήποτε δίπλα ... στο σπίτι μας. (Έχω γνωστούς που πληρώνουν μαθήματα αγγλικών μέσω skype σε αμερικανούς δασκάλους (30 δολάρια τα 45 λεπτά) γιατί θέλουν ιθαγενή (native) δάσκαλο. Πόσοι άνεργοι δάσκαλοι έχουν φτιάξει ένα ηλεκτρονικό φροντιστήριο εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας γιά αμερικανούς ή ... κινέζους;;;
Αυτά, για εισαγωγή, νομίζω η κουβέντα αυτή πρέπει να συνεχιστεί.
Πόσο χάρηκα που όλοι οι 40 και άνω βούλωσαν το συγκαταβατικό και πομπώδες στόμα τους!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό είναι να μην δημιουργούνται ταξικές, ηλικιακές, ή άλλου είδους διακρίσεις.
Συγνώμη αν είστε 40 ή ανήκετε σε μια τάξη που ευθύνεται για την θέση στην οποία βρίσκεται η Μαρία και χιλιάδες Μαρίες μαζί της! Δε πειραζει καλό είναι αυτό δείχνει ότι έχετε πέτσα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τα υπόλοιπα ένεκα που δε συμπαθώ καθόλου το marketing και τα λοιπά business psycology που μας παραθέτετε θα σας πώ το εξής. Και θα σου μιλήσω και στον ενικό! Από που και ως που εσύ γνωρίζεις τις δεξιότητες της Μαρίας και τις γνώσεις τις, τα κίνητρα για να αποκτήσει τα mAster και τα πτυχία της. Από που και ως πού γνωρίζεις αν πλασάρει τον εαυτό της σωστά ή όχι στη αγορά εργασίας.
Τέλος δε ξέρω τι σε έμαθαν μικρό και μετά το τελειοποίησες, αφού χειραφετήθηκες βέβαια, αλλά η ανθρώπινη φύση δεν είναι προϊόν. Σκέψου το καλά πριν μας παραθέσεις πάλι μαθήματα περί marketing, επαγγελματικού προσανατολισμού και προτάσεις για innovation!
Φιλικά,
Δημήτρης
Υ.Γ. Το κείμενο είναι δικό μου και σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Συγγνώμη για το ασεβές της γλώσσας αλλά αποτελεί ιδίομα χαρακτήρα και ηλικίας. Ελπίζω να μη σε στεναχωρώ που δε με εμγάλωσαν σωστά:)
Αγαπητέ Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κατάλαβα καλά ενώνεις ότι όσοι είναι πάνω από 40 ευθύνονται –ανεξαρτήτως στάσης ζωής- για την κατάντια της χώρας. ΟΚ. Αν αυτό κρίνεις ότι βοηθάει, μαζί σου. Πρότεινε να γίνονται συγκεντρώσεις αγανακτισμένων με βάση τις ηλικίες.
Στη συνέχεια, αντί να ασχοληθείς με την ουσία του κειμένου μου, το πας προσωπικά, οπότε, βάζεις φραγμούς στο διάλογο. Αν νομίζεις ότι και αυτό βοηθάει, πάλι μαζί σου. Πάντως, αν ξαναδιβάσεις το κείμενο μου θα αντιληφθείς ότι κάνω μιά τοποθέτηση για την διαφορά ανάμεσα στη γνώση και την επαγγελματική αποκατάσταση και επ᾽αυτού μπορεί να αναπτυχθεί ο διάλογος. Όταν το πας επί προσωπικού «τι έμαθα εγώ και τι εσύ και τι τελειοποίησα εγώ και τι ο άλλος» τι περιμένεις να σου απαντήσω;
Πάμε τώρα στην ουσία. Ερωτώ ευθέως, θεωρείς ότι η γνώση πρέπει να αποκτάται όχι με μοναδικό γνώμονα την επαγγελματική αποκατάσταση; θεωρείς επίσης, ότι η γνώση είναι μιά διά-βίου διαδικασία;
Επίσης, όσον αφορά αν είμαστε «προιόν». Ξανάδες το κείμενο και θα δεις ότι γράφω «προιόν ή υπηρεσία». Λοιπόν, αυτό που λέω είναι πως για την αγορά εργασίας είμαστε ή προιόν ή υπηρεσία. Δηλαδή ή είμαστε γεωργοί, αρτοποιοί, σιδηρουργοί κ.λ.π. οπότε για την αγορά εργασίας αυτό που θα πληρώσει ο καταναλωτής είναι το αποτέλεσμα της εργασίας μας, δηλαδή το προιόν, ή είμαστε ποιητές, υπάλληλοι, τραγουδιστές, δικηγόροι, γιατροί, οπότε για την αγορά εργασίας αυτό που θα πληρώσεις ο καταναλωτής είναι το αποτέλεσμα της εργασίας μας, δηλαδή η υπηρεσία που παρέχουμε. Που διαφωνείς επ᾽αυτού; Ποια είναι η γνώμη σου;
Τέλος θα σου πω και κάτι προσωπικό. Το κείμενο σου μου άρεσε πολύ. Όπως και το ύφος σου όπως και ο ενικός που χρησιμοποιείς. Δείχνουν «άντερα». Ούτε παρεξηγώ που τα βάζεις με τους «μεγάλους», γιατί έχεις δίκιο. Και γω τα βάζω. Κάνω τα σχόλια μου για 2 λόγους: 1) γιατί γουστάρω πολύ το διάλογο και την επικοινωνία και 2) γιατί οι «μεγάλοι», οι οπισθοδρομικοί, οι προδότες, δεν είναι μόνο άνω των σαράντα, οπότε αδικούμε ένα αγώνα που έρχεται και του στερούμε έμψυχο δυναμικό, στρατιώτες.
Να στο πω απλά, στον αγώνα που έρχεται εσύ, όλοι οι νέοι σαν και σένα και τα 3 μου παιδιά, 21, 17 και 15 ετών θα είστε οι στρατιώτες. Ο αγώνας όμως δεν χρειάζεται μόνο στρατιώτες, θέλεις και μουλάρια να κουβαλάνε πυρομαχικά, κριάρια να σπάζουν τις πύλες, πολιτοφυλακή να φυλάει τα μετόπισθεν. Ο αγώνας μπορεί να απαιτήσει πολλά κορμιά να πέσουν στη μάχη, μην διώχνεις λοιπόν κανέναν που δεν είναι προδότης. Θα τους χρειαστείς.
Φιλικά Σπύρος
Αγαπητέ Σπύρο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν διαφωνούμε πουθενά και το ότι τα σχόλια μου είχαν αυτό το ύφος λυπάμαι που σε ενόχλησαν.
Θα ξαναδιαφωνήσω στο γεγονός πως είμαστε προϊόν και υπηρεσία. Είμαστε εργατικό δυναμικό που σε συνδυασμό με την γνώση και την εξειδίκευση παράγουμε υπηρεσίες και προϊόντα. Δυστυχώς υπάρχουν πολλές ασυμμετρίες στην αγορά και ποτέ μα ποτέ κανείς δεν πληρώνεται για αυτό που παράγει. Δεν διαφωνούμε σε κάτι και να ξέρεις πως όταν μιλάς χαίρομαι να σε ακούω...
Κατά την ταπεινή μου γνώμη και για να μην χρησιμοποιώ ηλικιακά μέτρα, η γενιά του πολυτεχνίου των 70ς πως να την πώ αλλιώς δεν ξέρω ευθύνεται για την σημερινή πραγματικότητα.
Κατά δεύτερον πιστεύω πως η απόκτηση εξειδικευμένης γνώσης πρέπει να αποκτάται με γνώμονα την εύρεση εργασίας, σε συνδυασμό με τις δεξιότητες και τα ταλέντα. Όταν κάποιος καταφέρει να είναι χαρούμενος στην εργασία του και να μη βλαστημά το πρωί που πηγαίνει σε αυτή είναι και το ιδανικό. Τώρα το να συνεχίζει να αποκτά γνώσεις όσο εξελίσσεται ηλικιακά ή εργασιακά ή κοινωνικά είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Θες νάσαι συντηρητής έργων τέχνης και ως χόμπυ κουρεύεις πασχαλίτσες? Οκ αυτό είναι πολύ όμορφο και δεν απαγορεύεται.
Τέλος και πάντα κατά την ταπεινη μου γνώμη, δεν έβαλα φραγμό σε κανένα διάλογο, δεν απέκλεισα σε κανένα σημείο οποιαδήποτε ηλικία και ναί, θέλουμε τους πατεράδες θείους μας ναναι εκεί κοντά μας και να μας καμαρώνουν και να καμαρώνουμε καθώς θα χτίζουμε κάτι νέο.
Ελπίζω να μη σε στεναχώρησα με κάποιο τρόπο. Ευτυχώς εδώ κανείς δεν μπορεί να διακόψει κανένα μας και κανείς να βάλει οποιονδήποτε φραγμό.
Φιλικά Δημήτρης
Αν κατάλαβα καλά ενώνεις ότι όσοι είναι πάνω από 40 ευθύνονται –ανεξαρτήτως στάσης ζωής- για την κατάντια της χώρας. ΟΚ. Αν αυτό κρίνεις ότι βοηθάει, μαζί σου. Πρότεινε να γίνονται συγκεντρώσεις αγανακτισμένων με βάση τις ηλικίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε νομιζω να πρότεινα κάπου να γίνουν συγκεντρώσεις με βάση την ηλικία, ούτε να υπαινίχθικα πως με ενοχλούν οι άνω των 40 κλπ. Πόσο μάλλον δεν αναφέρθηκα καν στους αγανακτισμένους στο κείμενο μου παρά στο Υ.Γ. για την Μαρία. Μη με αδικείς τόσο γρήγορα ;)
Αγαπητέ Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν με ενόχλησε τίποτα, αισθάνομαι πολύ ωραία με το διάλογό μας. Συμφωνώ απολυτα με την αναφορά συο στο τελευταιό post περί εργατικού δυναμικού κλπ., αλλά και η δική μου προσσεγγιση είναι προς την ίδια κατεύθυνση, λίγο πιό σκληρή και πιό ωμή.
Ας πάρουμε την όλη συζήτηση σαν μιά άσκηση αλλά και δείγμα υγιούς διαλόγου. Ας δείξουμε ότι ξέρουμε να διαφωνούμε, να παρεξηγούμε αλλά και να διευκρινίζουμε, να ψάχνουμε και να βρίσκουμε τι μας ενώνει,
Παιδία,
μου έχετε δώσει πολύ χαρά. Πολύ δύναμη. Πολύ αισιοδοξία. Διαβάστε ένα άρθρο που έγραψα γιά τον τοπικό τύπο το βράδυ της πρώτης συνάντησης (θα σας πώ σε ποιό έντυπο μόλις κυκλοφορήσει), με τίτλο "από αγκάθι βγαίνει ρόδο", όπου περιγράφω πώς σε μιά πόλη και μιά κοινωνία που δηλητηριάζει την δημιουργία και τη δημοκρατία χρόνια τώρα, κατάφεραν να αναδειχθούν νέοι με τη δική σας ποιότητα.
Μην με παρεξηγείς (ξερώ πολύ καλά ότι δεν το κάνεις μετά το ύφος της απάντησής σου), λάβε υπόψη ότι όλοι κουβαλάμε υποκειμενισμό και εμπερικές στρεβλώσεις.
ΔΙΑΛΟΓΟΣ - ΣΥΝΘΕΣΗ - ΑΓΩΝΑΣ (ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ)
Φιλικά, συντροφικά, Σπύρος