Άργος το πολυδίψιον. Η αρχαιότερη συνεχώς κατοικούμενη πόλη της ευρώπης. Τέτοιες μνήμες έφερε η σημερινή συγκέντρωση στο θεατράκι της κεντρικής πλατείας του αγίου Πέτρου. Θύμησε τον θεσμό της Εκκλησίας του Δήμου στην περίοδο της πόλης Κράτους των Αθηνών. Εκατοντάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν για να εκφράσουν την "αγανάκτησή" τους για το πολιτικό σύστημα, τους πολιτικούς, τα κόμματα και για το ολοκληρωτικό ξεπούλημα του κράτους και της ζωής μας.
Η αλήθεια είναι κρίνοντας από το παρελθόν ένα τέτοιο εγχείρημα ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Όμως σε περιόδους κρίσης οι άνθρωποι έχουν την τάση να συσπειρώνονται και να αναπτύσονται νέοι ισχυροί δεσμοί κοινωνικής συνοχής τέτοιοι ώστε να μπουν στην άκρη προσωπικές κόντρες, εμπάθιες και συμφέροντα μπροστά στον κοινό σκοπό. Έτσι κι έγινε. Δηλά στην αρχή μα με ζήλο και πάθος στην συνέχεια ένας ένας οι πολίτες του Άργους έδειξαν πως και κριτική σκέψη διαθέτουν, και λόγο ορθό και άποψη έστω και αν δεν υπάρχει πλήρης ταύτιση. Αυτή είναι και η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Όχι της πλασματικής που ζούμε αλλά αυτής που βιώσαμε σήμερα. Της πραγματικά συμμετοχικής. Ίσως αυτή να είναι και η λύση για τις τοπικές κοινωνίες στους δύσκολους καιρούς που έρχονται να ανταπεξέλθουν.
Δημιουργήθηκε λοιπόν μία μαγιά απαραίτητη για την συνέχιση του αγώνα των ανθρώπων αυτής της χώρας, αυτής της πόλης ενάντια στο σύστημα που σκοπό έχει να μας εξουθενώσει όχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικοπολιτικά. Εδώ είναι και το σημαντικό. Είναι προφανές πως δεν αρέσει σε κανέναν από τους κυβερνόντες και τους ακόλουθούς τους αυτό που γίνεται για αυτό και το αποσιωπούν συστηματικά υποβαθμίζοντάς το ή αγνοώντας το. Γνωρίζουν πως τέτοιες μορφές διαμαρτυρίας, τέτοιες συγκεντρώσεις παράγουν ιδέες, τροφή για σκέψη ενισχύουν την ελπίδα, την αγωνιστηκότητα και μας θέλουν κοιμισμένους, άβουλους χωρίς ελπίδα. Γιατί ο άνθρωπος που δεν προβληματίζεται, δεν ανησυχεί, δεν αγανακτεί, που έχει χάσει και την τελευταία αχτίδα ελπίδας νιώθοντας πως είναι μόνος απέναντι στο θηρίο που λέγεται σύστημα δέχεται οτιδήποτε αδιαμαρτύρητα.
Όσοι βρέθηκαν λοιπόν στην πλατεία του Άργους σήμερα και βίωσαν αυτό το συναίσθημα, το άνεφ προηγουμένου ελεύθερο συνέρχεσθαι και συνδιαλέγεσθαι, αυτή την ομαδική αγανάκτηση που όμως πεισμώνει και θέτει βάσεις για περαιτέρω αγώνα και προσπάθεια, θα πρέπει να αισθάνονται μία ανακούφιση πως πια δεν είναι μόνοι. Μαζί τους εκατοντάδες άλλοι συμπολίτες τους που μπορούν να γίνουν χιλιάδες. Μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια προβλήματα με αυτούς. Και η δύναμη των ανθρώπων όταν αυτοί ενώνονται έχει αποδείξει η ιστορία, δεν γνωρίζει όρια. Στο χέρι μας είναι λοιπόν. Αν όχι τώρα πότε; Αν όχι εμέις ποιοι; Στο Θεατράκι λοιπόν και αύριο το απόγευμα με την ευχή εμείς όπως και οι ιδεές μας να πολλαπλασιαστούμε! Ήρθαμε για να μείνουμε!
Η αλήθεια είναι κρίνοντας από το παρελθόν ένα τέτοιο εγχείρημα ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Όμως σε περιόδους κρίσης οι άνθρωποι έχουν την τάση να συσπειρώνονται και να αναπτύσονται νέοι ισχυροί δεσμοί κοινωνικής συνοχής τέτοιοι ώστε να μπουν στην άκρη προσωπικές κόντρες, εμπάθιες και συμφέροντα μπροστά στον κοινό σκοπό. Έτσι κι έγινε. Δηλά στην αρχή μα με ζήλο και πάθος στην συνέχεια ένας ένας οι πολίτες του Άργους έδειξαν πως και κριτική σκέψη διαθέτουν, και λόγο ορθό και άποψη έστω και αν δεν υπάρχει πλήρης ταύτιση. Αυτή είναι και η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Όχι της πλασματικής που ζούμε αλλά αυτής που βιώσαμε σήμερα. Της πραγματικά συμμετοχικής. Ίσως αυτή να είναι και η λύση για τις τοπικές κοινωνίες στους δύσκολους καιρούς που έρχονται να ανταπεξέλθουν.
Δημιουργήθηκε λοιπόν μία μαγιά απαραίτητη για την συνέχιση του αγώνα των ανθρώπων αυτής της χώρας, αυτής της πόλης ενάντια στο σύστημα που σκοπό έχει να μας εξουθενώσει όχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικοπολιτικά. Εδώ είναι και το σημαντικό. Είναι προφανές πως δεν αρέσει σε κανέναν από τους κυβερνόντες και τους ακόλουθούς τους αυτό που γίνεται για αυτό και το αποσιωπούν συστηματικά υποβαθμίζοντάς το ή αγνοώντας το. Γνωρίζουν πως τέτοιες μορφές διαμαρτυρίας, τέτοιες συγκεντρώσεις παράγουν ιδέες, τροφή για σκέψη ενισχύουν την ελπίδα, την αγωνιστηκότητα και μας θέλουν κοιμισμένους, άβουλους χωρίς ελπίδα. Γιατί ο άνθρωπος που δεν προβληματίζεται, δεν ανησυχεί, δεν αγανακτεί, που έχει χάσει και την τελευταία αχτίδα ελπίδας νιώθοντας πως είναι μόνος απέναντι στο θηρίο που λέγεται σύστημα δέχεται οτιδήποτε αδιαμαρτύρητα.
Όσοι βρέθηκαν λοιπόν στην πλατεία του Άργους σήμερα και βίωσαν αυτό το συναίσθημα, το άνεφ προηγουμένου ελεύθερο συνέρχεσθαι και συνδιαλέγεσθαι, αυτή την ομαδική αγανάκτηση που όμως πεισμώνει και θέτει βάσεις για περαιτέρω αγώνα και προσπάθεια, θα πρέπει να αισθάνονται μία ανακούφιση πως πια δεν είναι μόνοι. Μαζί τους εκατοντάδες άλλοι συμπολίτες τους που μπορούν να γίνουν χιλιάδες. Μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια προβλήματα με αυτούς. Και η δύναμη των ανθρώπων όταν αυτοί ενώνονται έχει αποδείξει η ιστορία, δεν γνωρίζει όρια. Στο χέρι μας είναι λοιπόν. Αν όχι τώρα πότε; Αν όχι εμέις ποιοι; Στο Θεατράκι λοιπόν και αύριο το απόγευμα με την ευχή εμείς όπως και οι ιδεές μας να πολλαπλασιαστούμε! Ήρθαμε για να μείνουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου