WIN – LOSE GAMES

Είναι ένας όρος των λεγόμενων Μαθηματικών Παιγνίων του κλάδου της Στατιστικής Επιστήμης.
Τι σημαίνει ;
Πρόκειται για ένα «παιχνίδι», μεταξύ δύο ατόμων έστω Α και Β όπου όποια και να είναι η έκβαση αυτού του «παιχνιδιού» πάντα ο Α θα νικά και θα καταλήγει σε καλύτερη κατάσταση από πριν και πάντα ο Β θα χάνει και θα ζημιώνεται.
Η εύλογη απορία που γεννιέται είναι: Που κολλάει αυτή η θεωρία με όλα όσα βιώνουμε στην εποχή του Δ.Ν.Τ. ;
Ποίοι είναι οι “παίχτες”;
Από τη μία πλευρά το διεθνές σύστημα τοκογλυφίας – Τραπεζίτες και από την άλλη ο Ελληνικός Λαός.
Δυστυχώς η δωσίλογη και προδοτική κυβέρνηση μας, μας έχει εμπλέξει σε δύο τέτοια «παιχνίδια»…

WIN – LOSE GAME 1 : ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Αυτή η κατάπτυστη και παράνομη Διεθνής Σύμβαση η οποία μας έχει “κάτσει” στο σβέρκο εδώ και ένα χρόνο.
Αυτή η Δανειακή διευκόλυνση της παγκόσμιας οικονομίας για την “Σωτηρία” της Ελληνικής Οικονομίας.
Γιατί θεωρείται Win-Lose Game;
Αυτό το Δάνειο των 110 Δις Ευρώ που υποτίθεται ότι μας το έδωσαν για να σωθούμε το αποπληρώνουμε με χρυσό επιτόκιο που κυμαίνεται από 5,5 έως 7 % !
Σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής έχουμε συμφωνήσει την παραίτηση μας από κάθε ασυλία από τη κρατική μας περιουσίας ώστε τα χρωστούμενα να τα αποπληρώσουμε σε “είδος” !
Είναι προφανές λοιπόν εάν δεν κριθεί σήμερα, ΑΚΥΡΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ η σύμβαση αυτή, όπως και να έχει νικητής θα είναι η Διεθνής Τοκογλυφία και χαμένος ο Ελληνικός Λαός αφού, ή θα είναι χρεωμένος εσαεί ή θα αναγκαστεί να εκχωρήσει σημαντικό κομμάτι της Εθνικής του Κυριαρχίας..

WIN – LOSE GAME 2 : ΕΥΡΩ Ή ΔΡΑΧΜΗ ;
Εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα και δεν είναι τόσο απλό να αναπτυχθούν στα πλαίσια του παρόντος άρθρου.
Συνοπτικά και όσο το δυνατόν πιο απλά λοιπόν έχουμε:
Το Σενάριο εντός Ευρώ προβλέπει είτε τη συνέχιση της ακολουθούμενης έως τώρα αδιέξοδης οικονομικής πολιτικής είτε το «κούρεμα» του χρέους με παράλληλο περαιτέρω «κούρεμα» του βιοτικού μας επιπέδου και συνέχιση δανειοδότησης από τις ίδιες πηγές που μας δανείζουν με τα ληστρικά τους επιτόκια.
Το Σενάριο της Δραχμής προβλέπει την άφεση του νέου μας νομίσματος στις «ορέξεις» των αγορών την υποτίμησή του κατά 60-70 % εντός λίγων ημερών και ταυτόχρονα καμία προστασία των καταθέσεών μας..
Από την άλλη όμως υπάρχουν οι πολιτικές εκείνες που μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση είτε με Ευρώ είτε με Δραχμή. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρεθούν οι πατριώτες που θα λειτουργούν προς το συμφέρον των πολιτών και θα τις εφαρμόσουν .
Γίνεται απόλυτα κατανοητό λοιπόν ότι στόχος τους εντός και εκτός των «Τειχών» είναι να οδηγήσουν το μεγαλύτερο τμήμα του Ελληνικού Λαού στην οικονομική εξαθλίωση . .

Το ρητορικό ερώτημα που γεννιέται από τα ανωτέρω είναι ένα…

ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ;

Υ.Γ. Η απάντηση στις πλατείες όλης της χώρας…

Φάνης Αθανασόπουλος
Οικονομολόγος – Ασφαλιστικός Σύμβουλος

Το Ημερολόγιο του Jeffrey...

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

                Το σαββατοκύριακο που πέρασε ξέφυγα λίγο από την καθημερινότητα. Η μαμά κανόνισε και πήγα μια πολύ ωραία βόλτα στα Καλάβρυτα με ελικόπτερο! Λέει πως από εδώ και πέρα έτσι θα μετακινούμαι για να συνηθίζω γιατί ίσως χρειαστεί μια μέρα να με πάρει και από τη βουλή. Έτσι έγινε στην Αργεντινή κάποτε. Εγώ δεν το θυμάμαι, θα ήμουν μικρός, αλλά για να το λέει η μαμά θα έχει συμβεί. Επισκέφτηκα όλα τα ιστορικά μνημεία της περιοχής αλλά η μαμά ξέχασε μαζί με τους 2000 φρουρούς να στείλει κι ένα ξεναγό κι έτσι δεν κατάλαβα πολλά πράγματα.

                Θέλω να σου εξομολογηθώ πώς είμαι λίγο θυμωμένος με τον Αντώνη. Του προτείνω εδώ και καιρό να παίξουμε ένα καινούριο παιχνίδι, την συγκυβέρνηση αλλά αυτός επιμένει στις κουμπάρες και στους καουμπόηδες και ινδιάνους. Νομίζω πως θα το προτείνω στον καινούριο μου φίλο το Γιώργο και θα δεχτεί. Αλλιώς υπάρχει πάντα η Ντόρα που θέλει αλλά με  τρομάζει ο μπαμπάς της. Ακόμα θυμάμαι τη μαμά να με απειλεί με τη φωτογραφία του  όταν δεν έτρωγα το φαγητό μου.

                Έξω από τη βουλή συνεχίζουν να μαζεύονται παιδάκια με τους γονείς τους. Πολλά κάνουν κατασκήνωση, τραγουδάνε και μιλάνε μεταξύ τους. Θα ήθελα πολύ να βγω ένα απόγευμα μαζί τους αλλά η μαμά αρνείται κατηγορηματικά. Ουφ κατάφερα και το έγραψα! Τέλος πάντων ας την ακούσω, ας διαβάσω καλά τα μνημόνιά μου και ελπίζω να τηρήσει την υπόσχεση της. Αυτό το καλοκαίρι ποδήλατο χωρίς βοηθητικές. Γιουπιιιιιιιιιιιιιιιι!

Καληνύχτα,

Jeffrey

Αγανακτησμένοι στο Άργος μέρα τρίτη...

      Τρίτη μέρα συγκέντρωσης στο Άργος με λιγότερο κόσμο δυστυχώς, αλλά με την ίδια ζωντάνια και μαχητικότητα. Άλλωστε όταν κάποιος έχει απόφασίσει να αγωνιστεί τότε δεν μπορεί να πτοείται από οτιδήποτε. Σκοπός είναι η αφύπνιση του κόσμου, η ανατροπή του μνημονίου και του συστήματος. Σε αυτόν τον αγώνα χρόνος για χαλάρωση δεν υπάρχει. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή έστω και αν μείνουμε λίγοι. Η φωνή μας πρέπει να συνεχίσει να ακούγεται. Καμία μεγάλη αφύπνιση λαού στη πορεία της ιστορίας δεν έγινε εξ αρχής μαζικά ούτε χωρίς μία πρώτη σπίθα.
      Εμείς είμαστε η σπίθα λοιπόν. Οι λίγοι. Όσο και αν σε όλη την Ελλάδα διαδηλώνει εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος. Χρειάζονται όλοι. Τα εκκατομύρια  των ανθρώπων που ζουν σε αυτή την χώρα και δεν έχουν αντιληφθεί την κατάσταση στην οποία μας οδηγούν αλλά και όσοι φοβούνται ή έχουν χάσει την ελπίδα τους να βγουν μαζικά στους δρόμους, τις πλατείες, να ΑΦΥΠΝΙΣΤΟΥΝ...Χρειάζεται πρώτα όμως εμείς ο αρχικός πυρήνας να κάνουμε την υπέρβαση. Έτσι γινόταν πάντα, έτσι πρέπει να γίνει και τώρα. Με συνέπεια, πείσμα και πίστη σε αυτό το πρωτοφανές κίνημα να είμαστε εκεί! Κάθε μέρα! Συνεπείς με τον ευατό μας και τους άλλους. Θα γνωρίζει τότε ο καθένας όταν νιώσει να βουλιάζει από το βάρος που τον καλούν να σηκώσει, όταν νιώσει πως η αγανάκτηση τον πλημηρίζει πως δεν είναι μόνος. Πως σε εκείνη την πλατεία υπάρχει κόσμος σαν κι αυτόν, αγανακτησμένος, οργισμένος έτοιμος να διεκδικήσει για αυτόν αλλά κυρίως μαζί με αυτόν το μέλλον του, το μέλλον μας..
      Έτσι και χθες η  λαϊκή συνέλευση σχηματίστηκε μα αυτήν την φορά ακόμα πιο γόνιμη η συζήτηση. Αυτή η πλατφόρμα συνενόησης και διαλόγου δείχνει να αποκτά στέρεες βάσεις αλλά και να εξελίσεται. Τέθηκαν προτάσεις σκέψεις για περισσότερη οργάνωση και δράση. Προέκυψαν φυσικά, απλά χωρίς βία, μέσα από τον διάλογο. Είναι φανερό πως όλο αυτό με αργά μα σταθερά βήματα παίρνει μορφή και δημιουργείται μία μαγιά-βάση για την συνέχεια.
      Συνέχεια λοιπόν και σήμερα με τις προτάσεις μας, τις αποφάσεις και τις κατσαρόλες μας! Ίδιο σημείο, ίδια ώρα μα με την ελπίδα να είμαστε περισσότεροι. Είμαστε εκεί και σας περιμένουμε...


Υ.Γ. Το μέγεθος της απάτης είναι τεράστιο.Παρακολουθήστε μία ενδοιαφέρουσα ανάλυση...

3 video από την συγκέντρωση των αγανακτησμένων στο Άργος

Αγανακτησμένοι μέρα δεύτερη...

      Δεύτερη συγκέντωση σήμερα στος Άργος, Άρχισε και αυτή δηλά και σιγά σιγά κλημακωνόταν όσο περνούσε η ώρα. Πολίτες σε δράση. Με λόγο άκρως πολιτικό μα κομματικά αχρωμάτιστο. Αυτή είναι και η ουσία αυτών των συνελεύσεων άλλωστε πέραν της διαμαρτυρίας που εκφράζει ως κίνηση.
      Αν είναι κάτι που φανερά έχει προκύψει όλες αυτές τις μέρες με τις συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, είναι πως υπάρχει έλλειμα δημοκρατίας και αυτό φαίνεται από την δημιουργία αυτών των λαϊκών συνελεύσεων. Χωρίς καμία συνενόηση σε όλη την Ελλάδα στείνονται τέτοιες συνελεύσεις! Απίστευτό! Τελικά έχουμε άμεση ανάγκη από περισσότερη δημοκρατία. Οι πολίτες παίρνουν τον λόγο, καταθέτουν απόψεις, συνδιαλέγονται, ενημερόνονται, απαιτούν..Πόσο σημαντικό είναι αυτό δεν το αντιλαμβάνεται κανείς μέχρι να το ζήσει. Νίωθεις ενεργός πολίτης, αφυπνισμένος, ζωντανός!
      Και πάλι ο κόσμος ήταν εκεί. Όσοι συμμετείχαν το Σάββατο αλλά και καινούργια πρόσωπα, έδωσαν πνοή και νόημα σε όλο αυτό. Η συζήτηση πιο ζωηρή, πιο ουσιώδης λες και ο κόσμος συνηθίζει σιγά σιγά το μοτίβο αυτό, ανοίγεται θέτει προβληματισμούς και στηλιτεύει. Απόψεις πολλές, λόγοι συγκινησιακά φορτισμένοι, αγανάκτηση, θυμός, θέσεις, διάλογος συνέθεσαν το σκηνικό της δεύτερης αυτής μέρας.
      Συνεχίζουμε λοιπόν με τον ίδιο ζήλο για την δευτέρα αλλά και κάθε μέρα, στο ίδιο μέρος την ίδια ώρα. Θα είμαστε εκεί μέχρι να φύγουν. Εκεί για να τους ενοχλούμε. Εκεί γιατί στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Εκεί γιατί το μέλλον που ονειρευόμαστε είναι στα χέρια μας. Μόνο που έχει βαρύνει από το χρέος και το λίπος της εξουσίας τους. Χρειάζονται χιλιάδες χέρια να το σηκώσουμε και να το κρατήσουμε ψηλά. Η ευχή πάντα η ίδια, αύριο περισσότεροι...

Οδηγός εύρεσης εργασίας

Κάθε μέρα όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι, αναρωτούνται για το αύριο. Ένα αύριο λίγο ζοφερό και απαισιόδοξο. Η γενιά μας (του καναπέ, η γνωστή) κληρονόμησε ένα αβέβαιο μέλλον. Χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Γιατί όπως ξέρουμε το μέλλον το φτιάχνεις, το διεκδικείς, το αποζητάς. Τι γίνεται όμως όταν η διάθεση υπάρχει αλλά μέλλον όχι?!

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Πως  να υπάρξει μέλλον όταν δεν υπάρχει εργασία? (το δουλειά δεν μου αρέσει , παραπέμπει σε δουλεία).  Ευτυχώς, η Ελλάδα μας είναι γεμάτη από νέους που με χαρά τελειώνουν το πανεπιστήμιο, τον ΟΑΕΔ ή το τεχνικό λύκειο και είναι έτοιμοι να ορμήσουν στον εργασιακό στίβο. Βλέπετε το κράτος έχει θέσει τις βάσεις (μέσω του γνωστού επαγγελματικού προγραμματισμού) και έχει φροντίσει να παράγει το κατάλληλο εργατικό δυναμικό για να καλύψει τις ανάγκες της οικονομίας μας.

Μμμμμ κάντε όρεξη……

Έχουμε φτάσει στο σημείο όπου μια τυπική αγγελία εργασίας έχει την μορφή αυτή:

1.       Πτυχίο Α.Ε.Ι.-Α.Τ.Ε.Ι  (4 έτη το ελάχιστο)

2.       Μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών (1 έτος το ελάχιστο)

3.       Διδακτορικό τίτλο σπουδών ή δεύτερο μεταπτυχιακό (1 έτος το ελάχιστο)

4.       5 ή περισσότερα έτη προϋπηρεσίας

5.       Εκπληρωμένες στρατιωτικές υποχρεώσεις (1 έτος)

6.       Άριστη γνώση αγγλικών

7.       Επιθυμητή γνώση Γαλλικών-Ισπανικών κ.α.

8.       Και το καλύτερο ηλικία 25-30 ετών

Αν κάνει κάποιος τα απλά μαθηματικά καταλαβαίνει πως για όλα αυτά τα τυπικά προσόντα, έχει φτάσει ήδη τα 28 και χωρίς να έχει καλύψει την απαιτούμενη  προϋπηρεσία. Με λίγα λόγια είναι αδύνατον!!!!

Πλέον το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα έχει ξεπεράσει τον εαυτό του σε αυτό το θέμα. Και από πάνω υπάρχουν άπειρες ευκαιρίες μαθητείας, γιατί σήμερα τον πληρώνεται ένας νέος για την εργασία που προσφέρει στα 21 του είναι μεγάλη μαλακία.  Οι πιο καταφερτζήδες θα καταλήξουν υπερήφανοι συμβασιούχοι 8μηνης διάρκειας.

Εμπρός λοιπόν νεολαίοι μου, αδράξτε την μέρα, φτιάξτε το μέλλον σας, άφοβα!!!

Υ.Γ. 1) Α, μην ξεχάσω όλα αυτά για 680 ευρώ!!! Ακόμα κάθεστε τεμπέληδες?!

Υ.Γ. 2) Για την κοπέλα που φώναξε σήμερα στο θεατράκι του Άργους.

Μαρία, δεν είσαι μόνη, μην φοβάσαι…

Ευχαριστούμε που αν και κοπέλα είχες τα αρχίδια να φωνάξεις αυτό που θέλει να φωνάξει μια ολόκληρη γενιά.

Πόσο χάρηκα που όλοι οι 40 και άνω βούλωσαν το συγκαταβατικό και πομπώδες στόμα τους!!

ΤΑ ΔΗ.Κ.Α.Ν.Α.

Να γυρίζεις σπίτι σου και να γνωρίζεις ότι δεν παλεύεις μόνος, ότι υπάρχουν άνθρωποι που στέκονται πλαί σου σε αυτή την μάχη είναι ένα συναίσθημα απέριγραπτο που σε κάνει να θες να παλέψεις για κάθε έναν από τους συμπολίτες σου με όλες σου τις δυνάμεις. Μπράβο στους πολίτες του Άργους ακόμα και αυτούς που δεν ήρθαν. Τώρα ξέρουμε υπάρχει ελπίδα και θα την διεκδικήσουμε όλοι μαζί...Σήμερα πιο δυνατά! Όλοι το απόγευμα στην πλατεία του Άργους στο θεατράκι.

Τα ΔΗ.Κ.Α.Ν.Α.

Η Εκκλησία του Δήμου Άργους!!!

      Άργος το πολυδίψιον. Η αρχαιότερη συνεχώς κατοικούμενη πόλη της ευρώπης. Τέτοιες μνήμες έφερε η σημερινή συγκέντρωση στο θεατράκι της κεντρικής πλατείας του αγίου Πέτρου. Θύμησε τον θεσμό της Εκκλησίας του Δήμου στην περίοδο της πόλης Κράτους των Αθηνών. Εκατοντάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν για να εκφράσουν την "αγανάκτησή" τους για το πολιτικό σύστημα, τους πολιτικούς, τα κόμματα και για το ολοκληρωτικό ξεπούλημα του κράτους και της ζωής μας.
      Η αλήθεια είναι κρίνοντας από το παρελθόν ένα τέτοιο εγχείρημα ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Όμως σε περιόδους κρίσης οι άνθρωποι έχουν την τάση να συσπειρώνονται και να αναπτύσονται νέοι ισχυροί δεσμοί κοινωνικής συνοχής τέτοιοι ώστε να μπουν στην άκρη προσωπικές κόντρες, εμπάθιες και συμφέροντα μπροστά στον κοινό σκοπό. Έτσι κι έγινε. Δηλά στην αρχή μα με ζήλο και πάθος στην συνέχεια ένας ένας οι πολίτες του Άργους έδειξαν πως και κριτική σκέψη διαθέτουν, και λόγο ορθό και άποψη έστω και αν δεν υπάρχει πλήρης ταύτιση. Αυτή είναι και η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Όχι της πλασματικής που ζούμε αλλά αυτής που βιώσαμε σήμερα. Της πραγματικά συμμετοχικής. Ίσως αυτή να είναι και η λύση για τις τοπικές κοινωνίες στους δύσκολους καιρούς που έρχονται να ανταπεξέλθουν.
      Δημιουργήθηκε λοιπόν μία μαγιά απαραίτητη για την συνέχιση του αγώνα των ανθρώπων αυτής της χώρας, αυτής της πόλης ενάντια στο σύστημα που σκοπό έχει να μας εξουθενώσει όχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικοπολιτικά. Εδώ είναι και το σημαντικό. Είναι προφανές πως δεν αρέσει σε κανέναν από τους κυβερνόντες και τους ακόλουθούς τους αυτό που γίνεται για αυτό και το αποσιωπούν συστηματικά υποβαθμίζοντάς το ή αγνοώντας το. Γνωρίζουν πως τέτοιες μορφές διαμαρτυρίας, τέτοιες συγκεντρώσεις παράγουν ιδέες, τροφή για σκέψη ενισχύουν την ελπίδα, την αγωνιστηκότητα και μας θέλουν κοιμισμένους, άβουλους χωρίς ελπίδα. Γιατί ο άνθρωπος που δεν προβληματίζεται, δεν ανησυχεί, δεν αγανακτεί, που έχει χάσει και την τελευταία αχτίδα ελπίδας νιώθοντας πως είναι μόνος απέναντι στο θηρίο που λέγεται σύστημα δέχεται οτιδήποτε αδιαμαρτύρητα.
      Όσοι βρέθηκαν λοιπόν στην πλατεία του Άργους σήμερα και βίωσαν αυτό το συναίσθημα, το άνεφ προηγουμένου ελεύθερο συνέρχεσθαι και συνδιαλέγεσθαι, αυτή την ομαδική αγανάκτηση που όμως πεισμώνει και θέτει βάσεις για περαιτέρω αγώνα και προσπάθεια, θα πρέπει να αισθάνονται μία ανακούφιση πως πια δεν είναι μόνοι. Μαζί τους εκατοντάδες άλλοι συμπολίτες τους που μπορούν να γίνουν χιλιάδες. Μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια προβλήματα με αυτούς. Και η δύναμη των ανθρώπων όταν αυτοί ενώνονται έχει αποδείξει η ιστορία, δεν γνωρίζει όρια. Στο χέρι μας είναι λοιπόν. Αν όχι τώρα πότε; Αν όχι εμέις ποιοι; Στο Θεατράκι λοιπόν και αύριο το απόγευμα με την ευχή εμείς όπως και οι ιδεές μας να πολλαπλασιαστούμε! Ήρθαμε για να μείνουμε!

Barcelona vs Manchester United

      Ο Τελικός της μεγαλύτερης διασυλογικής διοργάνωσης έφτασε και σε αυτόν κοντράρονται δύο από τις μεγαλύτερες ομάδες στον πλανήτη. Σήμερα το βράδυ εκάτομμύρια ποδοσφαιρόφιλοι σε όλο τον πλανήτη θα παρακολουθήσουν την αναμέτρηση από καναπέδες, καρέκλες, ντιβάνια, πορτ μπεμπέ, με την συνοδία τις απαραίτητα υλικά για την περίσταση πίτσες, μπύρες, ξυροκάρπια, τσίπς, κοψίδια και ότι τραβάει η όρεξη το καθενός. Μια επανάληψη του τελικού του 2009 λοιπόν; Ή μήπως όχι;
      Στους πάγκους οι ίδιοι προπονητές ενώ και οι περισσότεροι παίχτες που συμμετείχαν το 2009 θα είναι στο γήπεδο και σήμερα. Από την Barcelona λείπουν οι Toure, Anri, Silvinho kai Etoo ενώ από την United ο πολύς Cristiano Ronaldo. Ο τρόπος παιχνιδιού και των δύο ομάδων παραμένει ίδιος. Η μπλαουγκράνα με συνεχές κράτημα της μπάλας ,η πρώτη ομάδα σε κατοχή σε όλη την φετινή διοργάνωση με 68% , με τους κόκκινους διαβόλους να έρχονται δεύτεροι με 62% ! Η διαφορά είναι ότι στα κρίσιμα παιχνίδια αυτό άλλαζε και ο Ferguson άφηνε την πρωτοβουλία στον αντίπαλο επιλέγοντας την τακτική των αντεπιθέσεων.
      Σε αυτόν τον τελικό λοιπόν τα περισσότερα συστατικά του τα γνωρίζουμε ήδη. Το 4-3-3 της Barca  δεν αλλάζει όπως και το παιχνίδι κατοχής. Οι Άγγλοι θα προτιμίσουν να παιξουν κλειστά με τις γραμμές κοντά κλείνοντας τους χώρους και εκμεταλευόμενοι την ταχυδύναμη των Rooney, Nani να χτυπήσουν στην κόντρα. Σκοπός τους θα είναι να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στο πιεστικό παιχνίδι των Ισπανών αλλά και να μειώσουν το ποσοστό κατοχής τους ώστε να ελαχιστοποιήσουν τους κινδύνους και να αποφορτίσουν την πίεση στο δικό τους μισό του γηπέδου. Πόσο εφικτό είναι όμως αυτό;
      Όλα θα παιχτούν στον νευραλγικό χώρο του κέντρου. Όσο κλισέ και να ακούγεται αυτό, όταν παίζεις εναντίον τις καλύτερης τριάδας μέσων στον κόσμο γίνεται απαραίτητο. Από εκεί ξεκινάει το επιθετικό παιχνίδι των Καταλανών, κατευθήνεται η πίεση στον αντίπαλο όταν χάνεται η μπάλα και βγαίνουν οι περισσότερες κάθετες μπαλιές στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας. Ο Sir Alex το γνωρίζει και γι αυτό η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση Anderson, Carrick, Scholes και του μερακλή Giggs είναι πιθανή! Το πρόβλημα είναι ότι οι μέσοι της United αλλά και η ομάδα γενικότερα δεν έχει την σκληράδα της Real ώστε να ζορίσει με το δυνατό - αντιαθλητικό παιχνίδι της τους μέσους της Barcelona και τον Messi όπως έκαναν οι Μαδριλένοι. Ούτε ο Fergi πρόκειται να ανεβάσει τον Ferdinan στα χαφ σε ρόλο Pepe γιατί ξέρει ότι η άμυνα του, που είναι και το μεγάλο του όπλο, θα είναι γυμνή. Τα άκρα με Evra και Valencia ή O' Shea δεν είναι σίγουρα Ramos και Arbeloa για να ανεβαίνουν σε βοήθειες και να ξυλοφορτώνουν τους παίχτες με την μπάλα είτε αυτούς που κάνουν την κίνηση για να βγουν στην πλάτη της άμυνας. Εντάξει ο John ίσως είναι λιγάκι!
      Θα έλεγε λοιπόν κανείς πως το club της Βαρκελόνης έχει μεγάλο προβάδισμα και είναι αλήθεια. Που βασίζονται τότε οι ελπίδες των κόκκινων; Μα στο ασταμάτητο τρέξιμο, το αμυντικό δύδιμο που είναι κατά την άποψη μας το καλύτερο στον κόσμο και στα κενά από τα ανεβάσματα του Alves! Το γνωρίζει αυτό ο Σκωτσέζος και είμαστε σίγουροι ότι τις στιγμές που ανεβαίνει ο βραζιλιάνος έχει δώσει εντολή ένας εκ των Rooney, Nani να γεμίζει πάντα το κενό στην πλάτη του περιμένοντας το κόψιμο της άμυνας και την γρήγορη μπαλιά στον χώρο.
      Τελευταιά ελπίδα της Manchester o Τσίχλας! Αναμφισβήτητα μες τους κορυφαίους τεχνικούς των τελευταίων χρόνων αν όχι ο κορυφαίος. Θα πει κάποιος πως στα κοουτσαρίσματα των τελικών δεν τα πάει και τόσο καλά και δικαιολογημένα αφού ούτε στον τελικό του 1999 ούτε και σε αυτόν του 2007 ήταν καλύτερος. Μάλιστα για να είμαστε δίκαιοι έπρεπε να τους είχε χάσει και τους δύο αν υπήρχε δικαιοσύνη στο ποδόσφαιρο. Όμως ανήκει σε αυτήν την κατηγορία των προπονητών που πέφτουν απ' τον 6ο όροφο και βρίσκουν πορτοφόλι! Κωλόφαρδος πως το λένε! Η τύχη όμως βοηθάει τους ικανούς.
      Οψόμεθα λοιπόν. Σε μερικές ώρες θα ξέρουμε το αποτέλεσμα. Παρεάκι καλό, οι γκόμενες μακριά, άφθονο φαί ποτό τσιπς κτλ και καλή απόλαυση!

Το Ημερολόγιο του Jeffrey...

Αγαπημένο ημερολόγιο,

Πέρασαν αρκετές μέρες που δεν σου έχω γράψει  αλλά δεν έβρισκα χρόνο. Eίμαι πιεσμένος . H μαμά φωνάζει καθημερινά ότι πρέπει να διαβάζω γιατί δε θα πάρω τη 5^η δόση του δανείου και τα φροντιστήρια με τους κυρίους της τρόικας με έχουν εξαντλήσει. Aκόμα και τώρα σου γράφω στα κρυφά. Σε έχω βάλει αγαπημένο μου ημερολόγιο μέσα στο μνημόνιο ώστε αν μπει ξαφνικά η μαμά να την ξεγελάσω.

Ναι δε στο κρύβω είμαι δυστυχισμένος. Πάνε οι ανέμελες μέρες που έκανα ποδήλατο όλη μέρα,κολύμπι και κανό το καλοκαίρι. Περνάμε κρίση λέει η μαμά και πρέπει να φανώ αντάξιος του μπαμπά και του παππού. Να γίνω κι εγώ ένας καλός σοσια- ληστής. Τώρα αυτό θέλει παύλα στη μέση. Αχ  τα ελληνικά πολύ με μπερδεύουν! Γιατί φύγαμε από την αμερική;

Η μόνη μου ευχαρίστηση αγαπημένο μου ημερολόγιο είναι οι συναντήσεις με τον αντώνη. Πολύ καλά τα περνάμε οι δυό μας αν και σήμερα που βρεθήκαμε ο θείος Κάρολος μας έφερε στην παρέα και 3 παιδιά που δεν τα είχα ξαναδεί. Τον αλέξη, την Αλέκα και το Γιώργο. Συμπάθησα περισσότερο το Γιώργο. Νομίζω ότι μπορούμε να τα βρούμε. Τον Αλέξη και την Αλέκα δε θέλω να τους ξαναδώ. Κάνουν συνέχεια φασαρία και μας χαλάνε το παιχνίδι. Άσε που στην αυλή εδώ και 3 μέρες μαζεύονται  πολλά ακάλεστα παιδιά και δε μπορούμε να χαρούμε το παιχνίδι στον ήλιο.

Καλό μου ημερολόγιο νομίζω πως ακούω βήματα….σε αφήνω.

Jeffrey

Το cosmopolitan του αραβικού κόσμου!!!

Κάτι περίεργα πράγματα!!!

Η χρηματοπιστωτική κρίση έπληξε και εξέπληξε τον κόσμο το 2007-2010. Σήμερα στην Ευρώπη και ειδικότερα στην Ελλάδα και στα υπόλοιπα γουρούνια (P.I.G.S.) είναι ακόμα εδώ. Η οικονομική κρίση αυτή ξεκίνησε από την Αμερική το φθινόπωρο του 2007 ως χρηματοπιστωτική κρίση (σημειώστε το χρηματοπιστωτική) και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο έως και σήμερα. Τα αίτια της είναι σύνθετα και πολύπλοκα και κυρίως έχουν να κάνουν με την δημιουργική λογιστική, την λάθος χρήση των τραπεζικών  χρηματοοικονομικών προϊόντων, το ελλιπές θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας επιχειρήσεων και τραπεζών και γενικότερα με την αλαζονική υπόσταση των τραπεζών να δανείζουν άφοβα τους πάντες και τα πάντα. Η κρίση αυτή είναι ένας μηχανισμός διόρθωσης σφάλματος στο καπιταλιστικό σύστημα. Έχει ξαναγίνει και θα ξαναγίνει… Βοηθά να εκτονωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα από την υπέρμετρη διόγκωσή του και να κάνει reboot.

Στην Ελλάδα το 1999 είχαμε την κρίση του Ελληνικού χρηματιστηρίου! Μπούρδες! Η κρίση αυτή αν κοιτάξει κανείς προσεχτικά τις διεθνείς αγορές θα διαπιστώσει πως ήταν για ακόμη μια φορά παγκόσμια! Δυστυχώς όμως για την Ελλάδα, τότε δεν φρόντισε κανείς να προστατέψει τον μέσο επενδυτή και πόσο μάλλον τον απλό μισθωτό-συνταξιούχο από την λούμπα του χρηματιστηρίου. Κάποιοι φρόντισαν να πείσουν τον κόσμο πως εδώ θα βγάλουμε λεφτά!!! Ξαφνικά όλοι μπορούσαν να κερδίζουν χρήματα, φθηνά χωρίς ρίσκο… Όλοι? Δε Νομίζω Τάκη! Πως τα φέρνει η π…….α η ζωή. Και να ‘μαστε πάλι εδώ και πάλι έχουμε κρίση!! Όμως τώρα ανακαλύψαμε ότι όλα τα χρόνια ζούσαμε με δανεικά. Τα δανεικά αυτά μας τα έδιναν οι φίλοι μας στις αγορές αφού έκριναν πως είμαστε ένα τρένο με φούλ τις μηχανές. Είχαμε λιτότητα, μπήκαμε στο Ευρώ και γιατί όχι. Ήμασταν μερακλήδες ρε παιδί μου! Είχαμε το Know How.

Δυστυχώς δεν ξέραμε. Δεν ξέραμε ούτε κομπάρσοι να παίξουμε στο θέατρο του παραλόγου. Αποκαλύφθηκε πως ποτέ δεν ήμασταν παραγωγικοί (και ας δουλεύουν όλοι 12 ώρες τη μέρα), ποτέ δεν ήμασταν σωστοί διαχειριστές των δανείων μας (πώς να γίνουμε αφού ο μισθωτός δεν πήρε φράγκο από αυτά) πως δεν έκανε το τομάρι μας ρε παιδί μου. Αλλά για να μας τιμωρήσουν μας ξαναδάνεισαν, ενώ ξέρουν πως δε θα πάρουν φράγκο πίσω. Και το πιο γελοίο, εμείς δεχτήκαμε να μπούμε σε αυτό το φαύλο κύκλο χρέους χωρίς να τρέχει κάστανο. Ρε κάτι περίεργα που συμβαίνουν γύρω μας….

Καλημέρα Ελλάδα!! Ίσως είναι η πιο κατάλληλη φράση για να περιγράψει κανείς το τι γίνεται λίγο καιρό τώρα στη χώρα μας. Ο κόσμος (οι αγανακτισμένοι) βγήκε στο δρόμο και δεν έκανε τίποτα παραπάνω-δε χρειάστηκε άλλωστε- από το να δηλώσει παρών!!! Επιτέλους είμαστε παρών σε κάτι που μας αφορά.

                                                                                      Ένας Αγανακτισμένος Οικονομολόγος -                                         Αναγνώστης

Πολιτική Παρθενογένεση

      Μετά το πέρας της συνάντησης των πολιτικών αρχηγών σήμερα, προέβησαν όλοι στις καθιερωμένες μεγαλόπρεπες δηλώσεις. Βλέποντας τον κ. Καρατζαφέρη να εξέρχεται του μεγάρου με το γνωστό μειδίαμα στο πρόσωπό του ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα προέβεναι σε κάποιο από τα αγαπημένα του τσιτάτα. Άλλωστε οι λίγο αινιγματικές, λίγο γενικοαφελείς δηλώσεις είναι το φόρτε του. Πίσω από τον μεγαλοεισοδηματία , που διαθέτει περισσότερα ακίνητα και από τον κατάλογο του maison e' decoration, ο γνωστός τηλεβιλιοπώλης-βουλευτής έχοντας καταναλώσει 2 lactoz και 3 tavor για να διατηρήσει το σοβαρό προφίλ που απαιτούσε η περίσταση.
      Ακούγοντας όμως κάποιος τον εν λόγω πολιτικό θα νόμιζε πως είναι φρέσκος στο πολιτικό προσκήνιο. Λογικό αφόύ και ο ίδιος καταβάλει μεγάλες προσπάθειες να απεμπολήσει το παρελθόν του στην Νέα Δημοκρατία. Η αλήθεια είναι πως και αυτός αποτελούσε και αποτελεί γρανάζι του ίδιου σάπιου συστήματος και μάλιστα πολύτιμο αφού οι χαμαιλεοντισμοί του αποτελούν το απαραίτητο κονίαμα για την επιθυμητή "συναίνεση" που απαιτούν οι κερδοσκόποι δανειστές μας. Παίζοντας λοιπόν το γνώριμο σε αυτόν παιχνίδι του λαϊκισμου και γνωρίζοντας ότι σε περιόδους κρίσης η συγκεκριμένη τακτική είναι άκρως αποδοτική, προσπαθεί να εκπληρώσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες παρουσιαζόμενος ως τιμητής της ενότητας και της συναίνεσης.
      Και πάμε στην κυρία Μπακογιάννη. Ειλικρινά θα πρέπει και οι λακ που χρησιμοποιεί να είναι τελευταίας τεχνολογίας (SIEMENS, το πιάσατε το υπονοούμενο έτσι; που λέει και ο παραπάνω) γιατί το μαλλί παρόλο το υψόμετρο ακούνητο! Είπε μεταξύ άλλων σε άπταιστα αγγλικογαλλικογερμανικά και παχιά "σ" : "Επιβεβαιώνεται ότι οι μικροκομματικές λογικές με τις οποίες γαλουχήθηκαν οι γενιές των πολιτικών της μεταπολίτευσης οδηγούν την Ελλάδα στη χρεοκοπία" και επίσης "οι πολιτικές ηγεσίες των δύο τέως μεγάλων κομμάτων αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων, άβουλες και ανίκανες συνάμα, να ανταποκριθούν στο κάλεσμα της ιστορίας". Δεν μπορεί, η εν λόγω κυρία βρίσκεται σε σύγχηση. Ή εμείς λόγω των ψεκασμών, που λέει με κίνδυνο της ζωής του και ο συναγωνιστής Κωνσταντινίδης, έχουμε αρχίσει να αποκτούμε μνήμη χρυσόψαρου ή οι πολιτικοί μας θεωρούν τόσο ζώα. Και επειδή βαλόμαστε πανταχόθεν από χιλιάδες τοξίνες καθημερινά χώρις εμφανείς τουλάχιστον επιπτώσεις πέραν μιάς γενικότερης υπνηλίας, πιστεύω είναι το δεύτερο.
      Το να αναφερθεί κανείς στην συγκεκριμένη οικογένεια και την πορεία της είναι νομίζω περιττό. Μας έχει κυβερνήσει-διοικήσει για πολλές δεκαετίες, και δυστυχώς δείχνει ανθεκτικότητα κατσαρίδας σε πυρινική καταστροφή. Η wanabe πρωθυπουργός θυγάτηρ του πολιτικού μας Ηilander αφού μύρισε τον κρίνο σαν άλλη παναγία προέβει στην αμόλυντο σύλληψη του ΔΥΣΗ πλαισιωμένη από "άφθαρτους" και "νέους" συνεργάτες. Η πανηγυρική συγκέντρωση του κόμματος έμοιαζε με group therapy. Ασθενείς οι ίδια και οι συνεργάτες τις με σοβαρή ψυχική διαταραχή και μία ελαφρά αμνησία που χρήζει κατά την γνώμη μας μακρόχρονης εώς μόνιμης ξεκούρασης και διακοπών στο εξωτερικό με τις "εγκάρδιες" ευχές όλων μας.
      Δυστυχώς η βαθιά κοινωνικοπολιτική και οικονομική κρίση που βιώνουμε προσφέρεται για τέτοιου είδους παρθενογενέσεις, στις οποίες οι παραπάνω πολύπειροι πολιτικάντηδες και πολλοί άλλοι είναι αυθεντίες. Η κρίση γίνεται η κολυμπήθρα του Σιλωάμ στην οποία βαφτίζονται σωρηδόν αυτοί και οι κάθε λογής σφουγγκοκωλάριοι που τους ακολουθολούν. Το κακό για αυτούς; Ο κόσμος ξύπνησε. Άργησε, ζορίστηκε αλλά ξύπνησε. Και όταν είσαι ξύπνιος και το γνωρίζεις δύσκολο να σου πουν ότι όλα αυτά τα ονειρεύτηκες. Τους γνωρίζουμε. Γνωριζουμε το παρελθόν τους, τις απόψεις τους, τα συμφεροντά τους.. Άδικα προσπαθούν λοιπόν. Ο αγανακτισμένος πλέον δεν ξεχνά! Γνωρίζει!

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ...ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ..

Τα άλοθι μιας Γενιάς Κομματικών

 Με ενδοιαφέρον παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες άθρα και λόγους ατόμων που δηλώνουν "συμπάθεια" στο κίνημα των Αγανακτισμένων προσπαθώντας όμως να αναδείξουν την γύμνια του από πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρο.Άλλους που το το θεωρούν υποκεινούμενο και ελεγχόμενο και άλλους που κριτικάρουν ανοιχτά τους συμμετέχοντες λέγοντας πως είναι όλοι αυτοί που βολεύονταν τόσα χρόνια ή μέναν απαθείς απέναντι στις εξελήξεις.
      Ας δούμε όμως ποιοι είναι όλοι αυτοί.Πρόκειται μήπως για τυχαίους πολίτες; Αν κοιτάξουμε προσεκτικά θα αντιληφθούμε ότι πρόκειται για κομματικά στελέχη, μέλη κομματικών ή και φοιτητικών νεολαίων, ευνοήμενοι των μεγάλων κομμάτων κ.λ.π. Θα ρώταγε κάποιος γιατί τέτοιος πόλεμος; Από τους παρατρεχάμενους του Πα.σο.κ. είναι λογικό μιας και είναι υποχρεομένοι να στηρίξουν τις πολιτικές του κόμματος που υποστηρίζουν άλλα και διότι έτσι είναι μαθημένοι και γνωρίζουν παρά την τραγική κατάσταση ότι εκείνοι θα επιπλέυσουν και πάλι όπως ξέρουν, με αξιοκρατικά ΠΑΝΤΑ κριτήρια.
      Οι Νεο-δημοκράτες δεν διαφέρουν από τους προϋγούμενους και φυσικά επιζητώντας και αυτοί την εξουσία δεν θα μπορούσαν παρά να κριτηκάρουν ένα κίνημα που στρέφεται καθαρά και εναντίον τους. Τα κόμματα της Αριστεράς που δεν καταφέρνουν να επικοινωνίσουν μεταξύ τους ενώ ακόμη πιστεύουν ότι οι πορείες και οι διαδηλώσεις είναι τσιφλίκι τους, θίγονται ευθέως από όλο αυτό ενώ ταυτόχρονα καταδικνύεται η ανικανότητά τους. 50000 κόσμος συγκεντώθηκε  μόνο στην Αθήνα αυθόρμητα χωρίς να γίνει το παραμικρό και αυτό δεν χωνεύεται εύκολα. Το Λαός δεν αντέχει την έλειψη κραυγών, ρατσιστικών και εθνικιστικών συνθημάτων αλλά και την ειρηνική συνύπαρξη ανθρώπων όλων των ιδεολογικών στρωμάτων.
      Ποιοί είναι όμως οι Έλληνες "Indignados" ; Μα εμείς! Τα παιδία του καναπέ όπως μας χαρακτήρισαν. Του καναπέ που είναι δανεικός, χρεωμένος..Τα παιδιά που είναι άνεργα ή εργάζονται για 500 ευρώ. Αυτοί που βλέπουν γύρο τους να βασιλεύει η αναξιοκρατία, η διαφθορά, η μετριότητα. Αυτοί που τους στερούν το μέλλον και τους αναγκάζουν να γίνουν σύγχρονοι μετανάστες. Μαζί τους και άλλα κομμάτια της κοινωνίας συμβασιούχοι, συνταξιούχοι, εργαζόμενοι στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα γυναίκες παιδιά.. Όλοι αυτοί χωρίς κομματικούς μανδύες, χωρίς ιδεολογικές ταμπέλες μα με άκρως πολιτική σκέψη. Και αυτό είναι που ενοχλεί.
      Άραγε όλες οι μεγάλες επαναστάσεις-κινήματα είχαν εξαρχής ξεκάθαρο ιδεολογικό υπόβαθρο; Είχαν ηγεσία; ή μήπως είχαν συγκεκριμένα αιτήματα; Η απάντηση είναι ΌΧΙ! Ένα πράγμα είχαν κοινό, την ανάγκη για αλλαγή, θυμό, καταπίεση, οργή, αγανάκτηση...Μέσα όμως από αυτά ζυμώθηκαν και ξεπήδησαν νέες ιδέες, νέοι ηγέτες, καινούργιες προτάσεις, νέα ξεκινήματα. Αυτό είναι που φοβούνται. Για αυτό και η υποβαθμισή του από όλους. Κόμματα ΜΜΕ Συνδικαλιστές Κομματικούς. Φοβούνται το ξεκίνημα, την συσπείρωση του κόσμου, την επιμονή, και πάνω από όλα τις απαιτήσεις και προτάσεις που διατυπώνονται. Γνωρίζουν ότι αν αυτό το κίνημα γιγαντωθεί αυτοί και όλες οι βδέλες του συστήματος όχι μόνο είναι παρελθόν αλλά και κινδυνεύουν να χάσουν τα κεκτημένα δεκαετιών που με τόσο "κόπο" συγκέντρωσαν.
      Να είστε σίγουροι και προτάσεις υπάρχουν και εναλλάκτικες που ακούγονται σιγά σιγά και τις τρέμουν. Λέξεις όπως Λογιστικός Έλεγχος, Απεχθές Χρέος, Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (χωρίς αυτούς φυσικά), Αναθεώρηση του Συντάγματος , Αμεσότερη Δημοκρατία κ.α. Όλα στο χέρι μας είναι. Καμία υποχώρηση κανένας συμβιβασμός.
     Όσο για αυτούς που δεν αντιλαμβάνονται ότι οι καιροί έχουν αλλάξει ας μην ανησυχούν και προβληματίζονται με όλη αυτή την πρωτοφανή αντίδραση. Η ιστορία τους έχει ξεπεράσει, εμείς τους έχουμε ξεπεράσει. Τους είναι δύσκολο να το αντιληφθούν αλλά από δω και στο εξής θα μας βρίσκουν μπροστά τους. Συνεχίστε λοιπόν να ρίχνετε λάσπη, να προβληματίζεστε τάχα. Κύριοι είστε και επίσημα ξεπερασμένοι...